Grappig dat als je een kindje met het syndroom van Down krijgt, je als ouder het syndroom van Up & Down gratis en voor niets erbij krijgt.
Alles gaat goed en het volgende moment voel je je weer zo onbestemd. Moeheid en drukte draagt hier ook altijd wel aan bij. Maar ook denk ik dat elke ouder van jonge kinderen hier over mee kan praten. En ik kan het natuurlijk altijd op Kit haar Down gooien. Gister met Kit naar het ziekenhuis geweest. Hadden een heerlijk druk weekend gehad! Vrijdagavond een verassingsvrijgezellenfeestje gehad (dankzij Bassie en Miriam!!) met heel veel lieve vrienden. Supergezellig! Zaterdag met een onwijze kater boodschappen doen voor de verjaardag van Bink die zondag werd gevierd. 3 jaar!! Dus had de maandag ingepland om mijn huis weer op orde te krijgen en zelf ff lekker met een boek in de tuin. Maar goed, Kit bleef maar zo verkouden en benauwd. En aangezien Bart en ik donderdag gaan trouwen (joehoe!!) wilde ik toch dat Kit niet nog benauwder zou worden en donderdag lamlendig zou doorbrengen. Dus toen de dokter maar gebeld en we mochten direct komen.
Weer alles de auto in sjouwen terwijl ik zooooooo moe was en alleen maar drollig voor me uit wilde staren. (en alles opgeruimd hebben zodat ik dinsdag de hele dag had om achterstallig werk te kunnen doen). Gezellig de hele ochtend in het ZMC.. Kinderafdeling, stink KNO-arts: Kit haar neusamandelen moeten er eigenlijk uit. Maarja, ze is te jong (tsja, zo een hartoperatie is natuurlijk peanuts vergeleken bij een neusamandeloperatie, haha!). Dus nu weer een antibioticakuur en ze knapte er bijna meteen van op! Haalde haar vanmorgen zelfs uit bed zonder dat haar gezicht helemaal onder het snot zat verstopt.
Maar goed, gister kwam het nergens meer van omdat ik na het ziekenhuis helemaal kapot was. Je krijgt toch van alles weer door je hoofd als je daar over de kinderafdeling loopt. En ook met de verjaardagen in het weekend schiet er af en toe weer eens iets door je hoofd als je al die lieve kindjes zie rondrennen. Niet dat je er bewust over nadenkt, maar er spookt gewoon van alles door je hoofd hoe het is gegaan met de geboorte van Kit en de tijden erna. Het grote voordeel is wel dat ik Kit zo koel en mooi vind!! Kan me niks schelen wat anderen van haar vinden, want ik ben al fan!
En dan zie je hoe Bink nu is, 3 jaar, en zoveel kletsen en doen. En dan is het voor Kit allemaal zo anders als ze 3 is. Ik kan mij niet voorstellen dat ze dan misschien nog maar net loopt en dat het praten dan niet vanzelf gaat. Ahhh, als ik Bink zo af en toe hoor lijkt het me ook wel weer lekker rustig, hahahaha!
Lang verhaal kort: Up & Down, doorgaan!!