Papa ZaanForce

“Papa toe…”
“Papa is werken mop, papa is naar…”
ZaanForce!”
“En als hij thuis is komt hij je…?”
“Kussie geven! Joepie!!”

Dit gesprek heb ik sinds een paar weken elke avond met Kit. Tijdens het avondeten gaat Bart weg om naar zijn nieuwe sportschool te gaan. Kit is daar nu bijna aan gewend, maar moet het wel nog elke keer uitleggen. Bracht ik haar eerst nog vaak huilend naar bed, de afgelopen week hoef ik dit alleen maar voordat ze naar bed gaat te zeggen. Soms nog even bij het instoppen, maar dat is het dan wel weer.

Het was bijna het enige waar ik tegen op zag toen Bart besloot naast zijn baan een sportschool te openen. De lange uren, avonden en in het weekend, het huishouden en het zorgen voor Bink, Kit en Dex “in mijn eentje” – dat ging mij wel lukken. Maar het intense verdriet en verwarring van Kit als ik in plaats van Bart, ‘r naar bed breng, dat vond ik heel moeilijk.

Maar vanaf dag 1 ging het eigenlijk heel goed. Ik legde uit wat er aan de hand was en probeerde haar ruimte te geven om een beetje verdrietig te zijn.
Niet te veel want Kit is soms een dramatisch talentje, inclusief het met tranende ogen in de spiegel kijkend.

Langzaamaan begint ze er aan te wennen zolang ik maar haar mantra op noem waar papa is en haar echt een kusje komt geven…..

Kit heeft veel tijd nodig om aan nieuwe dingen te wennen, maar ze pakt het heel goed op. Zolang ik er maar een nieuw ritueel in gooi, waar ze zich aan vast kan houden.

En het leuke is dat papa nu een sportschool heeft waar ze met zijn allen lekker kunnen spelen en rondrennen!!

IMG_1922.JPG