Kit heeft een nieuw stopwoordje. Als ik tegen haar zeg dat iets niet mag krijg ik nu steevast als antwoord: “Moet!”
Dat houdt dus in dat er vooral klei in haar oren gestopt MOET worden. Ze met het omkleedkussen de trap af MOET glijden. En natuurlijk ook piemel MOET zeggen…
Ik vind het heel leuk en het laat ook juist haar persoonlijkheid zien. Want als Kit iets gedaan wilt hebben dan houdt ze daar in vol. Het is een doorzettertje en het moet (!) lukken. Het praten neemt de laatste tijd grote sprongen en de verhalen komen ook steeds meer. Ze raakt nog wel eens de draad kwijt en dan kan ze ook goed zeggen: “Ik weet het niet meer..”
Gelukkig. weet ze dan gauw genoeg weer iets te zeggen waar ze altijd op komt zoals “papa is lief!”