Met het krijgen van Kit heb ik geleerd veel geduld te hebben. Bijzonder knap omdat ik al moeite heb om op Bart te wachten als ik klaar met eten ben. Maar als we willen dat Kit ooit alles zelf kan doen moeten we haar wel de tijd geven dit zelf te leren.
Kit leert heel langzaam en begrijpt soms echt niet wat ze moet doen. Als ik bijvoorbeeld iets met mij armen doe met dansen, dan probeert ze het zo goed mogelijk na te doen. Het lijkt alleen in niets op wat ik doe. Terwijl ze juist leert door te kopiëren, kost haar dit wel veel moeite. Het is gelukkig wel een doorzetter en ze kan iets maar blijven proberen tot het (ongeveer) lukt. Verkeerde dingen leert ze jammer genoeg wel in 1 keer. Alle bodylotions en crèmetjes verdwijnen op de plek waar ik de sudocrème smeer. Kit haar kusjes zijn al ruim 2 jaar flinke sproeizoenen. Lange tijd werd elke hap eten uitgekauwd over de kinderstoel gesmeerd… En ook vind Kit het heel leuk om haar neus te snuiten in haar hand. En dan kost het afleren zoveel tijd en energie dat je bijna de nieuwe dingen laat liggen.
Maar langzaam aan pikt ze toch de dingen op. Zo probeert ze al lange tijd zelf haar broek aan te trekken. Dus nu zie je haar af en toe voorbij schuivelen in een broek van Dex die ze uit de box getrokken heeft. Ik vind het knap want die zijn haar nog te klein ook. Vaak zitten er 2 benen in 1 pijp, maar dat mag Kit haar pret niet drukken. Onder luid applaus laat ze graag weten dat haar iets is gelukt. Wat dan ook… Het is zelfs zo dat als wij een zin tegen elkaar zeggen waar ‘goed (zo)’ in zit, je Kit ergens op de achtergrond hoor klappen. Dus aan haar eigen enthousiasme zal het niet liggen!