Huh.. draait de wereld niet om mij??

De laatste tijd merk ik een beetje (boel) dat als iemand mij vraag hoe het gaat, ik daar uitgebreid antwoord op geef. Om vervolgens doodleuk bedankt en doei! te zeggen… Hmmm, misschien is het wel zo normaal om eens terug te vragen hoe het is?

Betrapte mezelf de laatste tijd wel vaker dat ik iemand ietwat wazig weg zag kijken als ik weer eens een heel lulverhaal ophing over ‘al-dat-is-gebeurd’ en dan niet doorhad dat het al iets te lang over mijzelf (en vooral Kit) ging. Is niet geheel mijn bedoeling hoor en ik moet eerlijk zeggen dat ik voor Kit echt nooit iets interessants over mijzelf te vertellen had. Maar ja, nu is iedereen zo super geïnteresseerd en lief, dat ik eigenlijk gewoon onwijs verwend ben met aandacht (en als je me goed kent dan weet je dat ik stiekem gek ben van aandacht).

Dus iedereen waarbij ik de laatste tijd niet heb gevraagd hoe het gaat: SORRY!! Is echt niet mijn bedoeling geweest!!!!

Nou genoeg over jullie, nu even over mij.. oh nee!
Kit en Bink! Kit gaat zo lekker, begint al goed te grijpen en houdt al wat langer zelf haar hoofd overeind. We moeten wel wat meer aandacht aan haar linkerarm besteden, want die gebruikt ze een heel stuk minder. Ook wil ze haar hoofd nog niet helemaal goed heffen als ze op haar buik ligt. Wat erg jammer is, want dat deed ze eigenlijk wel vanaf haar geboorte. Dat was juist iets heel bijzonders aan ‘r. Maar we zijn druk bezig haar buik ligt. Dan moet het langzaamaan beter worden.

Vandaag zijn we voor het eerst met Kit naar het zwembad geweest. Bink ging volledig uit ze dak met een gieter en emmer. En Kit lag lekker te dobberen in haar sexy badpak. Bink heeft een paar uur lang heerlijk zitten spelen, Kit lag vol bewondering haar rechterhand uit te dagen terwijl ze aan haar voedingspomp hing. En Bart, Bassie en ik gingen om de beurt van de glijbaan. Oké, vooral voor Bink want zó een spannende glijbaan is het ook weer niet. Dat ik Bink wakker maakte vanmiddag na zijn middagdut was het eerste wat hij zei:”Ik wil die groene!!!” We hadden gespeeld met van die schuimrubber slangen. Had waarschijnlijk een goede indruk op hem gemaakt.

Verder zijn de weken zo wisselend, vorige week was ik zoooo moe en had ik er zo geen zin meer in. Mijn mantra van de dag was:”deze dag komt niet meer terug” (even voor de eventuele jonge lezers, je leert bij een bevalling weeën weg te puffen door te zeggen “deze wee komt niet meer terug”).
Denk dat het ook een beetje kwam doordat ik van maandag t/m vrijdag gewoon niet verder dan de speeltuin aan het einde van de straat was gekomen. En Bink die ineens de afgelopen 8 maanden van zijn 2-jaar zijn inhaalt met “neeeeee!!” en dwars doen en huilen. Maar goed, opeens is dat weer over. Je krijgt thuiszorg over de vloer omdat Kit haar maagsonde er (weer) uit heeft getrokken. En iemand spreekt haar bewondering voor je uit. Nou, dat doet me dan weer erg goed. (Wacht ik heb geleerd: Bedankt, maar hoe gaat het nou echt met u, mevrouw van de thuiszorg?).

Maar nu gaat het weer prima (mede dankzij de goddelijke massage van Sanne)!! En het is zo heerlijk dat dikke lijfje van Kit in de box te zien, met haar onwijs mooie en lieve lach. En daarnaast Bink over de rand zien hangen om kusjes proberen te geven. Om vervolgens een speelgoedtelevisie om te gooien die precies op Kit haar koppie valt. En zij blijft gewoon verliefd naar haar grote broer kijken.
Voor hoe lang nog???