Vandaag wordt Dex in het AMC opgenomen. Morgen krijgt hij zijn langverwachte bronchoscopie, yeah! Voor de bezoekers die net inhaken: Dex heeft sinds dat hij 6 weken oud was last van benauwdheid. Het begon met veel hoesten na zijn fles. Veel onderzoeken, 2 keer opgenomen (of was het nou 3 keer?), en we zijn nog niets wijzer. Hij heeft het een week of 3 niet benauwd gehad maar tegenwoordig is het heel normaal dat we onze kinderen horen aankomen door hun ademhaling. Kit klinkt namelijk ook altijd zagend en Dex kan er dus tegenwoordig ook wat van. Bij Dex dachten ze in vijfde instantie aan iets lichamelijks, voeding wat eventueel in de luchtwegen komt. Al heb ik nu zelf het idee dat het een astmatische reactie is op virussen waar Dex last van heeft. Ik ga er ook helemaal van uit dat ze niks vinden tijdens de scopie. Maar aan de andere kant wil je natuurlijk wel dat er iets aan gedaan kan worden.
Ik wordt altijd een beetje dwars en raar van ziekenhuis-opnames. Omdat ik het meest flexibele werk heb (Dot en Nel, regelen het wel!) ben ik zo goed als altijd diegene die in het ziekenhuis zit. En dat is in de laatste 3 jaar dus heul veul geweest. En op één of andere manier gaat de tijd zo anders daar. Je zit er maar te wachten en als iemand zegt: “de dokters komt straks bij u”. Dan durf je niet even koffie te halen, terwijl straks in het ziekenhuis een paar uur betekent. Dat weet je, maar het zal net een keer anders gaan. Je bent zo overgeleverd en daar kan ik dus niet tegen, als control-freak zijnde.
Maar, Bart zijn vakantie is begonnen, dus hij gaat vandaag met Dex naar het ziekenhuis. Dus ik kan gewoon aan het werk, toch? En de kappers-afspraak die ik heb kan ook gewoon blijven staan, toch? ……. Waarom voelt het dan zo raar en kan ik mij niet concentreren… Krijg ik niks uit handen en voel ik me alsof ik op de verkeerde plaats ben..? Owhh.. Niks voor mij, dat ‘delegeren’. Wil gewoon bij mijn moppie zijn, maar ondertussen zijn er thuis ook nog 2 moppies waar ik bij wil zijn.
Daarom kost zo een ziekenhuis-opname ook nog veel energie. Naast dat je het allemaal heel vervelend voor je kind vindt. Er valt zoveel te regelen! Wie slaapt waar en haalt welk kind op?? Gelukkig hebben we een superlieve familie die altijd klaar staat. En genoeg vrienden die ook eventueel kunnen bij springen. Dus even deze dagen uitzingen en hopen dat we hem vrijdag gewoon mee krijgen.