“Mama, de kinderen in mijn klas lachen mij uit omdat ik met meisjes speelgoed speel..”
Het is een opmerking van Dex die mij pijn doet maar ook niet als verrassing komt. Het is iets waar ik mij al langer druk over maak en waar ik al veel discussies over heb gehad. Ik ben voor genderneutraliteit omdat ik merk dat Dex al heel lang worstelt omdat hij niet snapt in welk hokje hij past. Hokjes die door commerciële bedrijven zijn bedacht en die keihard worden overgenomen door volwassenen en kinderen. Want als je een speelgoedwinkel binnen stapt zie je groot aan een kant “ jongens” staan en aan de andere kant “meisjes”. En alles wat aan de jongens kant staat is blauw, grijs, auto en Ninjago lego. Kijk je aan de meisjes kant dan is alles schreeuwend roze, glitter en Barbie. Dus ja, als je daar als jongen binnenkomt en je wilt graag met poppen spelen, waarom staat daar dan alleen maar meisjes boven? En aan de andere kant, als ik rolschaatsen voor zijn zus wilt kopen heeft die totaal geen behoefte aan roze glitter schaatsen.
Dex heeft eigenlijk altijd een voorkeur gehad voor poppen en verkleedde zich al heel jong in prinsessenjurken. Hij is gek op kleren en kan een goede outfit heel erg waarderen. Als ik een jurk aan heb, is Dex de eerste die hier een compliment over geeft. Naar mijn idee had hij veel beter in de jaren ‘ 70 of ‘ 80 geboren kunnen worden. Een tijd waarin het bijna normaal was dat je als jongen of man oogmake up droeg en een glittersjaal om je nek kon gooien zonder dat je vreemd werd aangekeken. Helaas is het tegenwoordig vreemd als je als jongen van roze houdt. Kinderen willen graag onderscheid maken en het is al snel jongens tegen de meisjes. Maar Dex houdt van alles, op dit moment is hij druk met dino’s aan het spelen en worden ze allemaal vermorzeld door een Playmobil truck. En over een uur is hij weer druk met een kleurplaat met alle Disney prinsessen.
Het is alleen zo jammer dat hij voor zijn gevoel niet eerlijk kan zijn daarin. Wij blijven hem wel vertellen dat hij lekker mag zijn wie hij wil. Al vonden we het een paar jaar geleden niet nodig om in een Vayana jurk naar school te gaan. Aan de ene kant vond ik het super stoer dat hij het wilde, maar toch waren we bang dat als hij daar eenmaal in de klas zou staan, er spijt van zou hebben. Dan ben je als 5 jarig jochie wel heel kwetsbaar. En dan zijn het toch beslissingen die je als ouder voor je kind neemt waarvan je lang blijft twijfelen of je het goed doet. Want je zegt dat hij mag zijn wie hij is, maar ondertussen houd je dit wel tegen. Dus welke boodschap geef je hem dan?
Gelukkig is het ondertussen een erg positieve jongen die zich niet heel lang ergens druk over maakt. Samen met zijn grote broer Bink zorgen ze erg goed voor Kit. Bink legt alles aan Kit uit en Dex zorgt er voor dat haar rok niet in haar legging zit en haar haar in een mooie vlecht wordt gedaan. Dan vult iedereen elkaar toch perfect aan?!
Ik denk dat geen een ouder graag winkelt met zijn kinderen, laat staan met 3. Alleen Dex mee is een makkie, die bekijkt alles en is helemaal blij als we een tros bananen of zak pepernoten halen. Grote probleem met hem is dat het boodschappen doen met hem zo gezellig is dat ik vaak thuis kom met allerlei commerciële meuk. Dora koekjes, Diego shampoo of Minion handzeep – zodra er een bekend figuur op staat, wilt Dex het hebben. En omdat het allemaal zo gemoedelijk gaat, heb ik geeneens door dat ik het zo in mijn karretje stop.
