“Oh, zij is heel beroemd op Facebook hè?”
Mijn moeder en ik zijn op zaterdagmiddag bij café Atlantic en Kit loopt door het publiek op zoek naar een goede plek om te dansen. Af en toe krijgt iemand een klap op zijn of haar bil en een ander krijgt een klein wijsvingertje in de bovenbeen geprikt. “Tikkie!”
Kit vermaakt zich, net als haar twee broers, prima tussen alle mensen. Het springkussen is favoriet en op de tweede plaats staat de band die op het podium staat te spelen.
Geen moment heb ik het gevoel dat er vreemd naar ons gekeken wordt. Kit krijgt juist van iedereen een lieve lach en wordt soms zelfs enthousiast terug getikt. Dat is niet helemaal haar bedoeling en wordt vaak gevolgd door een geïrriteerde “neeheee…”.
De laatste maanden hebben veel mensen via mijn blogs en Facebook Kit leren kennen. Bijna alles wat ons overkomt schrijf ik op en zet ik daarna op internet. Eigenlijk zonder nadenken. Maar ook ongevraagd. Kit heeft er nooit voor gekozen om ‘wereldberoemd in de Zaanstreek’ te worden. En de rest van mijn gezin eigenlijk ook niet. Ondertussen gooi ik al mijn gedachtes op het internet en laat ik iedereen een kijkje in mijn hoofd nemen. Grappige foto’s zet ik op Facebook en zo leren veel mensen ons kennen.
De wat minder leuke dingen probeer ik binnenshuis te houden. Want dat ik vaak gefrustreerd en ietwat boos rondloop is volgens mij ook geen geheim. Maar uiteindelijk heb ik er vaak lol om en dan krijg ik direct de behoefte om dit te delen. Misschien ook niet helemaal gezond, maar het draagt er wel aan bij dat Kit lekker rond kan lopen en ‘iedereen’ weet wij zij is.
En zo zijn er weer veel dingen gebeurd deze weken bij ons thuis. Het meest belangrijke is toch het wenuurtje op de basisschool. Vorige week was dit voor het eerst en wat was ik trots. Kit gaat bij de vorige juf van Bink in de klas, dus het was niet meer dan logisch dat hij haar wel even wegwijs zou maken. Gelukkig heb ik zijn enthousiasme iets kunnen tegenhouden want anders had de rondleiding nog langer geduurd dan het hele wenuurtje. En iedereen die Bink een beetje kent weet hoe lang van stof hij is. Kit ging op het stoeltje naast juf zitten en heeft met veel interesse het eerste uur gevolgd. Toen ik haar op kwam halen was ze op het schoolplein aan het spelen. Ik kon haar in eerste instantie niet zo snel vinden wat betekent dat ze goed op ging in de kleutermassa. Ze wilde de klimtoren op klimmen en ik zag dat haar klasgenootje Mats haar lief aan het helpen was. En toen we naar de auto liepen, werden we door twee nieuwe vriendinnetjes uitgebreid uitgezwaaid. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen! Ben benieuwd of dit over een half jaar nog zo is als ze iedereen heeft geterroriseerd met haar “Tikkie!” en “Poepie”.