Tsjonge jonge, dachten we het voor vandaag te hebben gehad?… Wordt ik gebeld na het eten door de IC, maar ik moest niet schrikken. Ze waren de laatste paar uur flink met Kit bezig geweest… Ze hadden veel moeite met haar beademen en ze konden er maar niet achter komen wat het was. Oh wacht, laten we bij het begin beginnen:
Operatie geslaagd, Bart en ik naar ziekenhuis: Veel mensen om Kit haar bed, erg druk bezig met beademen. Het lukt niet helemaal, maar uiteindelijk wel. Damn, wat een opluchting! Alles goed.. Wel een kans op infectie doordat er opnieuw geintubeerd had moeten worden voor de operatie, maar dat wachten we af. Wij helemaal blij, ze lag er lief bij, gek he, met al die morfine
Ondertussen ging ik Mieke en Yvet halen die Binkie aan het bezig houden waren. Ik trof ze uiteindelijk aan in een winkel waar snoep en een ballon werden verorberd. Wij naar Kit, maar Bink mocht er natuurlijk niet in. Dus wij weer naar de roltrappen, groot succes. Al werd ik onderhand een beetje misselijk.
Uiteindelijk weer naar huis (Thuis ver van Huis, Ronald MCDonald, het grote huis) en daar eten waar Bink onderhand echt het hele huis op stelten aan het zetten was. Samen met Senna van 4 en Mika van 2,5 was het feest: rennen, voorstellingen en schreeuwen, heerlijk. En toen dus dat telefoontje, je schrikt toch wel ff. Uiteindelijk bleek dat Kit een propje slijm en bloed in haar buis had dus die moest er weer uit en weer een nieuwe erin. En dat was juist waar ze zoveel last van heeft. Verdorie!
Wij weer naar het ziekenhuis, met Roob en Coor die onderhand waren gearriveerd. Bink moest zich weer in de wandelgangen vermaken. Dit gebeurde uiteindelijk in onderbroek, zijn spijkerbroek moest uit. En dan schaatsen over de gang, zagen zagen wiedewagen en hard rennen. Je hoorde hem over de hele afdeling. (nee, geen idee van wie dat jongetje is, belachelijk
) Uiteindelijk zat hij in een kast verstopt voor uitgaande post, lekker rustig!
Kit lag ondertussen stiekem een beetje wakker te worden al was dit nog niet de bedoeling. Je zag haar reageren op haar broer. Maarja, met zijn snijdende hoge stem krijg je zelfs menig coma-patient alert. En ook toen ik tegen haar begon te praten gingen haar oogjes open. Ze houden haar slapende tot morgen en ze willen vanavond al beginnen met de beademing afbouwen. We wachten af.. Ik ga nog uit van een infectie en andere complicaties dus we zitten hier voorlopig nog wel.
Dus jongens, ga naar MCDonalds en gooi wat in die spaarpotjes! Bart en ik hebben schone handdoeken nodig!!!!!!