Mien waar is mijn feestneus….

Ben altijd wel positief hoor! En probeer van veel een grapje te maken. Maar het huilen staat me vandaag nader dan het lachen. Misschien is het mijn 2 dagen koorts van het weekend of vannacht het ene uurtje slaapt wat er nu een beetje in hakt. Maar ik heb de pest er ff over in. Over alles.. Over mijn lieve mooie dochter die vorig jaar hard voor haar leven heeft gevochten en nooit zal begrijpen hoe dat als moeder zou voelen omdat zij nooit kinderen zou kunnen krijgen. Over mijn grote stoere Bink die veel te wijs is voor zijn leeftijd en die altijd zijn zorg voor zijn zusje zal willen nemen. Over mijn grote stoere vent die ik zo graag minder zorgen had willen geven. Over onze lieve familie die zoveel liefde over heeft voor dat mooie kleine grietje die nog geen eens in de buurt van papa zeggen komt, laat staan opa/oma/tante/oom/….. Over de zorgen die wij in ieder geval in de toekomst nog meer gaan hebben. Over de zorgen die we elke zoveel maanden hebben als we weer naar de kinderarts moeten. Over de zorgen die ik elke dag heb als ik Kit zo benauwd hoor zijn wat we eigenlijk weer normaal bij haar vinden.

Kan mij geen leven zonder Kit voorstellen en toch probeer je het af en toe zonder Down voor te stellen. Terwijl die 2 echt wel bij elkaar horen….. Terwijl het ons zo verandert heeft en mij af en toe voor raadsels zet. En dan zie je bij Paul de Leeuw weer een aantal lieve down-meiden, en ik kan er echt wel naar kijken, vol bewondering. En toch breekt mijn hart als een meisje aan Paul de Leeuw vraagt of hij vrienden met haar wil zijn. En hoe blij haar familie voor haar is en hoe graag ze haar willen vasthouden, aanraken. Ik denk dat je nooit, maar dan ook echt nooit je kind of zus helemaal los kan laten. En dat is zo eng af en toe…..

Want hoe zorg ik er voor dat Kit alles krijgt wat ze nodig heeft. En vergeten we dan niet Bink die ook ons nodig heeft. En hoe kan het toch… dat van alle kinderen die geboren worden.. dit nou net bij ons moest gebeuren?? Maar ja, aan die vragen heb je niets, want ik denk dat veel mensen zich dat afvragen als hen iets gebeurt. En het voordeel met wat ons is overkomen is dat Kit zo een ontzettend mooi lief en positief grietje is. En dat Bink zo een onwijs lieve broer is die ons overal mee helpt. En dat ik zo een grote lieve stoere vent heb die zijn zorgen goed opzij kan zetten. En dat onze familie altijd voor ons klaar staat en Kit veel wilt leren. En dat Kit net een griepprik krijgt en niet eens huilt.. En dat als ik “Mien waar is mijn feestneus, Mien waar is mijn neus” zing, Kit helemaal dubbel ligt.

Wat wil een moeder nog meer dan een dochter die haar humor waardeert