Kit kwijt..?? Neeee, op zaal!

Werd vanmorgen gebeld door het ziekenhuis. Moest niet schrikken, maar Kit was naar de verpleegafdeling gegaan. Dus als ik zou komen en het bed was weg, ze was verplaatst! Goed hè! Ze ligt nu heerlijk op een normale afdeling en met minders spannende apparatuur, helemaal happy te zijn.

Was wel blij dat ik eindelijk weer mijn grote vriendin ‘de Maatschappelijke Bertine” weer zag. Want wat een onwijze steun is deze mevrouw met haar zemelige kop. Met alle heftigheid van een Intensive Care laat ze zich niet zien (niet dat wij daar enige behoefte aan hadden hoor..) maar zodra je de verpleegafdeling opkomt besluipt ze je van achter om dan véél te dicht bij je te komen staan. Lichtelijk met haar voorgevel tegen je aangeschuurd, heeft ze dat zelf écht niet door??? Maar goed, ze zag vanmorgen Kit op de afdeling komen en ze vond dat Kit zo een tevreden werd binnen gebracht, zo mooi om te zien (met een licht kwelerige toon). Dus ik zei: “Ja, wat denk je met al die morfine! Dan zou ik ook tevreden zijn, … ” Daar schrok ze gelukkig wat van, misschien was het ook mijn oogopslag die haar wat weg jaagde. Maar goed, ze zag een ander slachtoffer die ze kon belagen en heeft mij verder met rust gelaten.

Maar Kit was weer super, van de meeste slangen is ze nu af en ligt erg lief en tevreden (oeps Bertientje had dus gelijk) naar me te kijken. Er kwam zelfs al een voorzichtige ‘aggu’ uit. Hoe trots kan een moeder zijn. Helaas wist de andere moeder op de kamer dat niet naar waarde te schatten dus moest ik mijn blijdschap met de knuffels op Kit haar bed delen. Ook leuk!!