Categorie: Familie

Hieperdepiep!

Hoera!! Kit is 3 jaar. Onze lieve “dame” heeft zondag haar verjaardag gevierd en is verwend met veel mooie cadeautjes. Van een portemonnee van haar broers tot een keukentje van opa en oma. Van een mooie Barbie tot een echt prinsessen-verkleedkist. Kit was erg blij met de cadeaus en voelde zich volgens mij echt jarig.

kit_ballet

Toen Bart en ik ’s avonds in bed lagen kon ik er niets aan doen en moest toch denken aan precies 3 jaar geleden. Toen lagen we ook zo in bed, Bart net terug van basketbal trainen, ik niet kunnen slapen. Samen praten over de keizersnede die de volgende ochtend vroeg zou plaatsvinden. Onszelf gefilmd met een videoboodschap naar Kit, we hadden zoveel zin in alles.

Lees verder →

Een zware dobber!

We zijn weer terug van vakantie! Na 2 weken in een Spaanse villa te hebben vertoefd had ik gehoopt volledig uitgerust aan mijn boek te kunnen gaan werken. Niets blijkt minder waar… De vakantie zelf was heerlijk! Onwijs lekker weer, mooi huis, mét zwembad. Maar wat is het hard werken met 3 kids. We zijn het onderhand wel gewend, en we hebben er zelf voor gekozen dus vind eigenlijk dat ik niet mag klagen. Maar zit je thuis in een lekker ritme, op zo een vakantie valt dat allemaal weg. Tel daarbij wat weinig nachtrust door de warmte bij op en je hebt een wat ontregelde Maaike. Bart die gaat gewoon lekker door, die laat zich niet zo snel van de wijs brengen. Maar ik heb daar meer moeite mee.

dobbertje

Maar vandaag heb ik weer eens een off-day, die horen er ook bij. Is al weer lang geleden, dus dat scheelt! Ben druk bezig met mijn blogs te herlezen en te denken over hoe ik mijn boek in elkaar laat steken. Daarnaast was ik weer eens voor de zoveelste keer afgewezen bij een sollicitatie. Dus er gaat behoorlijk wat rond in mijn hoofd, en dat is niet allemaal even leuk. Zo was ik ook even de zolder op gegaan om te kijken of er nog wat speelgoed voor Dex lag. Ook ging ik nog even door de vele dozen oude kleren, op zoek naar Dex zijn maat. En dan komen er allemaal herinneringen boven en wordt je toch wat melancholisch, zoals dat zo mooi heet.
En dan ben je toch ook weer aan het denken over hoe moeilijk het allemaal voor Kit en ons is. Ze leert goed en snapt veel, maar kan zich nog erg moeilijk duidelijk maken. Er zijn best aardig wat momenten dat ze boos is, en dan driftig wordt. Zo is het hele in-bad-gaan en aankleed ritueel drama. Uit bad wilt ze niet dus elke keer til je een krijsende Kit omhoog. Aankleden is daardoor ook geen succes en ik krijg vaak genoeg een klap midden in mijn gezicht of ik wordt gegniept. Hetzelfde doet ze bij Bart, dus we hebben er onderhand allebei geen zin in. Heb al van alles geprobeerd, rustige manier, zelf laten doen, boos doen, …. Maar nu ga ik maar even een soort schema kaart maken. Zodat Kit weet waar ze aan toe is. Met symbolen kan ik aanwijzen wat we gaan doen en dan is ze er beter op voorbereidt. Kit vind het namelijk erg moeilijk om iets te doen wat een ander haar op legt.

Goh, ze is dus eigenlijk gewoon een typische 2-jarige!!

Voor de aandeelhouders in mijn boek: ik heb gesprek bij Ten Pages gehad en ben druk bezig met (her)-schrijven. Ik probeer iedereen via Facebook en dit blog op de hoogte te houden. Als je nieuwsgierig bent mag je mij altijd mailen via maaike@dot-en-nel.nl

Diggy Dex te AMC

DiggyDexVandaag wordt Dex in het AMC opgenomen. Morgen krijgt hij zijn langverwachte bronchoscopie, yeah! Voor de bezoekers die net inhaken: Dex heeft sinds dat hij 6 weken oud was last van benauwdheid. Het begon met veel hoesten na zijn fles. Veel onderzoeken, 2 keer opgenomen (of was het nou 3 keer?), en we zijn nog niets wijzer. Hij heeft het een week of 3 niet benauwd gehad maar tegenwoordig is het heel normaal dat we onze kinderen horen aankomen door hun ademhaling. Kit klinkt namelijk ook altijd zagend en Dex kan er dus tegenwoordig ook wat van. Bij Dex dachten ze in vijfde instantie aan iets lichamelijks, voeding wat eventueel in de luchtwegen komt. Al heb ik nu zelf het idee dat het een astmatische reactie is op virussen waar Dex last van heeft. Ik ga er ook helemaal van uit dat ze niks vinden tijdens de scopie. Maar aan de andere kant wil je natuurlijk wel dat er iets aan gedaan kan worden.

Ik wordt altijd een beetje dwars en raar van ziekenhuis-opnames. Omdat ik het meest flexibele werk heb (Dot en Nel, regelen het wel!) ben ik zo goed als altijd diegene die in het ziekenhuis zit. En dat is in de laatste 3 jaar dus heul veul geweest. En op één of andere manier gaat de tijd zo anders daar. Je zit er maar te wachten en als iemand zegt: “de dokters komt straks bij u”. Dan durf je niet even koffie te halen, terwijl straks in het ziekenhuis een paar uur betekent. Dat weet je, maar het zal net een keer anders gaan. Je bent zo overgeleverd en daar kan ik dus niet tegen, als control-freak zijnde.

Maar, Bart zijn vakantie is begonnen, dus hij gaat vandaag met Dex naar het ziekenhuis. Dus ik kan gewoon aan het werk, toch? En de kappers-afspraak die ik heb kan ook gewoon blijven staan, toch? ……. Waarom voelt het dan zo raar en kan ik mij niet concentreren… Krijg ik niks uit handen en voel ik me alsof ik op de verkeerde plaats ben..? Owhh.. Niks voor mij, dat ‘delegeren’. Wil gewoon bij mijn moppie zijn, maar ondertussen zijn er thuis ook nog 2 moppies waar ik bij wil zijn.

Daarom kost zo een ziekenhuis-opname ook nog veel energie. Naast dat je het allemaal heel vervelend voor je kind vindt. Er valt zoveel te regelen! Wie slaapt waar en haalt welk kind op?? Gelukkig hebben we een superlieve familie die altijd klaar staat. En genoeg vrienden die ook eventueel kunnen bij springen. Dus even deze dagen uitzingen en hopen dat we hem vrijdag gewoon mee krijgen.