Al die bende!

Dat kinderen troep maken, dat weet ik. Alles mag bij mij uit de speelgoed kasten, iedereen mag verfen en kleien, hoe meer bende hoe beter er gespeeld wordt. Maar toch heb ik het idee dat Kit het naar een heel ander level kan brengen. Je kan haar gewoon geen minuut alleen laten. Gaat ze naar de wc en je kijkt even de andere kant op, dan ligt weer de hele wc rol afgerold op de grond. Staat ze samen met Dex bij het aanrecht in bakken te roeren, dan moet de lepel weer heel hard heen en weer geschud worden zodat overal bruine smurrie zit. Staat Kit onder de douche en ik moet even de badkamer uit, dan ligt binnen no time van alles in de badkuip, is de shampoo leeg gegooid en staat de vloer blank. 

Het is soms zo vermoeiend..  

 

Ik vraag me dan ook af of dit gewoon haar persoonlijkheid is, of dat het bij het down hebben hoort. Want dat onbehouwen, geen gevolgen zien, het zelf heel grappig vinden, ondeugend, niet luisteren, het hoort ook bij haar. Maar soms krijgen we het idee dat ze het echt express doet om ons dwars te zitten. Want overal nee op zeggen, als je al lang geen twee meer bent – dat is heel irritant. Maar als we haar er op aan willen spreken weet je niet altijd of het binnen komt. Dus we blijven het herhalen, uitleggen, en ook in de hoek als het te erg wordt. 

En ondertussen blijven we opruimen en opvangen van alles wat er in de lucht vliegt.