Ik beloof het!

Een discussie met Kit aangaan is heel ingewikkeld. Wat ze in haar hoofd heeft, moet gebeuren. Daarom houdt ze dit ook heel lang vol, al snap je er op een gegeven moment helemaal niets meer van. Ze haalt nog wel eens wat door elkaar en kan met feiten komen die er helemaal niets mee te maken hebben. Ik raak dan soms zo de draad kwijt, dat ik maar dingen ga opsommen die ze zou kunnen bedoelen. Ik krijg dan een harde zucht en rollende ogen. Alsof ik diegene ben die het ingewikkeld maakt.

Een andere tactiek is het ‘ik beloof het!’. Kit wilde bijvoorbeeld heel graag haar telefoon mee naar school. Ze wil er Pokémon mee op school spelen en dat dit een speelgoed telefoon is maakt haar niet uit. Als ik dan antwoord geef dat dit niet mag, krijg ik een “Mam, mam, mam… ik beloof het!” Geen idee, wat ze dan beloofd, maar de overtuiging is er. Zo moet ik ook vaak genoeg basketballen met ‘r, en als ik dan zeg dat ik geen zin heb krijg ik een ‘ik beloof het’ naar mij toe.

Net als dat Kit soms ook een verhaal wilt vertellen en op het moment dat ze begint, komt ze er al niet uit. Dan gaat ze aan ons vragen wat ze bedoelt, maar wij weten niet eens waar ze over wilt beginnen. Het lijkt me ook zo ingewikkeld als je koppie niet altijd mee werkt. Dat je niet kan vertellen wat je wilt. Het is voor ons allemaal zo vanzelfsprekend, maar als je Kit af en toe ziet worstelen met de taal zie je dat dit ook anders kan.

Ik stel me altijd voor dat het is alsof je op een drukke verjaardag bent, waar iedereen een andere taal spreekt. En je kan die taal een beetje spreken, maar net niet genoeg om het bij te houden. Nou reken maar dat je dan vaak de draad kwijt bent.

Daarom vind ik het zo goed van haar dat ze het wel steeds blijft proberen. En gelukkig heeft ze broers die goed werken als tussenschakel. Bink weet alles heel rustig aan Kit uit te leggen en Dex weet altijd precies wat Kit bedoeld.