History repeating

Toen ik zwanger van Dex was hebben we vaak terug gedacht aan de tijd dat Kit net geboren was. Ziekenhuis in en uit, geen plannen kunnen maken omdat het vaak voor kwam dat Kit ineens opgenomen werd omdat ze niet at of benauwd was. We waren er aardig flexibel door geworden. Hoe anders zou het met onze derde gaan….
Uhhhh, WRONG!!
Dex werd geboren en werd kerngezond verklaard! Er kwam geen kinderarts aan te pas wat voor ons vreemd was gezien onze eerste ervaringen. Tegen de ochtend mochten we lekker naar huis en Dex werd in de koude januari-ochtend om half 6 in zijn maxi-cosi naar de auto gesjouwd. We kwamen thuis gaven Dex nog een fles en gingen lekker slapen. …. Dachten we…
Vanaf de het eerste dag zat Dex niet lekker in zijn vel. Veel huilen, onrustig, … Het leek op kramp dus daar handelden we ook naar. Druppeltjes voor het drinken, beetje rechtop. Osteopaat, inbakeren,… Op mijn arm, op mijn buik, op Barts buik, .. Het lukte Dex soms om anderhalf uur achter elkaar te huilen zonder dat hij in slaap viel. Ik deed vaak de babyfoon uit om het maar niet te horen. Toen ik met 6 weken huilend op de zaak van mijn vader aankwam omdat Dex maar bleef huilen, ook in de auto, zei hij waarom ga je niet naar de dokter! Oh ja…
Dus toen naar de dokter, met een huilende Dex in de wachtkamer. Dokter werd weg geroepen en ik hield het een uur vol. Ik dacht, ik ben er nu, ik blijf er! Uiteindelijk heeft de andere huisarts ons geholpen want een huilende baby en een zo goed als huilende mama is niet goed voor de rust in de wachtkamer. Dokter vond Dex een zeer gespannen en geprikkelde baby. Zij vermoedde een koemelkallergie en zo ging ik met een recept naar de apotheek. Wederom stond ik daar om voeding op doktersvoorschrift te halen. De herinnering aan Kit haar sonde-voeding zaten nog scherp in mijn geheugen. Elke week ging ik bij de apotheek weg met dozen vol potjes waar melk in zat voor ondervoede baby’s. Elke week had ik daar de confrontatie dat Kit toen ziek was en geen gewoon kindje. En nu stond ik daarvoor Dex, de baby die gezond zou moeten zijn. ‘Ons cadeautje’ die nu al weken hard aan het huilen was en mij eerlijk gezegd behoorlijk op de zenuwen werkte. Ik vond hem ontevreden en was daardoor ook soms gewoon boos. “we deden toch ons best!” Maar nu zou het koemelkallergie kunnen zijn, dus ik was blij. Was namelijk ook erg bang dat hij het gewoon niet leuk bij ons vond en dat we hem niet genoeg aandacht konden geven door zijn grote broer en zus.
Na de eerste voeding vond ik Dex al opknappen. Ik kon hem na zijn voeding in de box leggen zonder dat hij direct begon te brullen. Ik was helemaal opgelucht!
Maar een paar dagen daarna zaten we op het feestje van mijn oma die 80 was geworden. Dex was na zijn fles erg aan het hoesten en had een duidelijk hoorbare ademhaling. Ook voelde hij erg warm. Oma en tantes waren wat ongerust en stuurden ons naar de huisartsenpost. Dit was het begin van een aantal weken huisartsenposten, onderzoeken en uiteindelijk een opname. De kinderarts in ZMC vond alles wel meevallen en stuurde ons na 3 dagen opname naar huis. Tijdens deze opname werd er nauwelijks naar ons om gekeken, terwijl er echt rottige hoestbuien waren waarbij ik bang was dat Dex er in zou blijven. We voelden ons totaal niet serieus genomen en besloten lekker naar huis te gaan en het na het weekend vanaf een andere ingang te proberen. Vervolgafspraak bij de kinderarts, filmpjes op telefoon, verhaal geoefend, kom maar op!
We stappen de kamer in bij de dokter, Dex begint te huilen. Ik haal hem uit de wagen en hij begint zo te hoesten dat ik mijn verhaal niet meer hoefde te doen. De dokter ging direct aan de slag en zo werden er onderzoeken gedaan naar:

  • kinkhoest
  • laryngomalacie
  • reflux
  • verbinding tussen luchtpijp en slokdarm
  • enz…..

Uiteindelijk doorverwezen naar AMC omdat er een fikse laryngomalacie werd vastgesteld bij ZMC. Een slap strottehoofd die er voor kon zorgen dat de ademhaling hoorbaar was en er melk in luchtwegen terecht kon komen. Maar AMC zag dar hier geen sprake van was. Toen een slikvideo om te kijken of er een verbinding was tussen luchtpijp en slokdarm. Maar dit was niet zichtbaar op de slikvideo. Nu zouden we volgende week een bronchoscopie krijgen. Alleen Dex werd van de week weer benauwder en was constant aan het hoesten. Ik de dokter gebeld en deze liet ons direct komen. Toen hij Dex zag werd hij er zelf benauwd van.. Altijd lekker om dit van een kinderlong arts te horen! Hij wilde hem opnemen om zo aan te kijken wat er nou aan de hand was.

Dex kreeg elk uur Ventolin via een vernevel kapje gegeven.
20120527-103745.jpg Dit was een strijd van 10 minuten die Dex maar niet wilde opgeven. Nu op de 4e dag hoeft dit nog maar elke 4 uur gelukkig…..
Maar ze snappen nog niet wat hij heeft! De radioloog had wel een dingetje gevonden op de foto wat hem verontrustte. Snel weer een foto maken en misschien een ct-scan in het vooruitzicht. Na een half uur bleek er toch niets te zijn…en zo zet Dex iedereen maar op het verkeerde been!

Ik had gehoopt hem vandaag, 1e pinksterdag hem weer mee te krijgen. Maar vannacht heeft Dex weer zuustof gekregen dus dan willen ze hem weer langer houden..
Al met al zijn Bart en ik klaar met het ziekenhuis.. Hebben nu wel genoeg mee gemaakt lijkt ons….

 

 

Geplaatst in: 2012