Wow, wat veel views op YouTube:
Categorie: 2014
Papa doen!
Kit is een papa’s kindje, laten we daar duidelijk over zijn. Zodra hij een stap binnen zet wordt ik letterlijk weg geduwd en wil ze alleen bij hem op schoot zitten en aan zijn baard kroelen.
En zo gaat dat ook met naar bed brengen. Het ligt absoluut niet in Kit haar plan dat ik ook maar een enkele poging doe om haar in bad te stoppen en daarna een verhaaltje voor ga lezen. Ik kan daar af en toe verdrietig om worden en ik heb het er soms moeilijk mee. Vooral ook omdat ik veel over ons schrijf en het voelt alsof we een onverwoestbare band hebben. Maar op de momenten dat ik Kit naar bed probeer te brengen en zij hard om haar vader huilt, weet ik even niet waar mijn plek is.…
Maar als ik dan weer thuis kom van mijn werk en Kit komt op mij af rennen om mij keihard te knuffelen weet ik dat het goed zit. Als we samen in de auto zitten met harde muziek op, weet ik dat we gewoon heel erg op elkaar lijken. Kit heeft mijn rare humor en is net als ik gek op vieze woorden. We liggen allebei dubbel als iemand hard valt en houden er van om gek te doen. We houden er van als iemand om ons lacht en gaan nog gekker doen als we merken dat we succes hebben.
En daarom snap ik ze zo gek op Bart is, want dat ben ik ook. Hij is een super lieve papa en is trots op zijn lieve kleine meisje en stoere jongens. En één voordeel dat Kit niet door mij naar bed gebracht wilt worden: Bink en Dex willen juist door mij naar bed gebracht worden. Zijn de taken toch lekker verdeeld!
Helemaal loos!
Vanaf het moment dat Bink voor het eerst een televisie- of computerscherm zag, was hij compleet verslaafd. Zodra er iets bewoog op de televisie, dwaalden zijn ogen af en ging zijn hoofd op off-modus. Iets tegen hem zeggen was zo lastig dat je echt tussen hem en de televisie moest gaan staan. Dan had je misschien zijn aandacht.
Nu hij zeven is, is dit alleen maar erger geworden. Daarom gaat de televisie alleen ’s ochtends even voor het ontbijt en ’s middags na 17 uur aan. Maar dit weerhoudt hem er niet van om elk half uur te vragen of het eventueel vandaag wel tussendoor zou mogen. Als hij in zijn volwassen leven zo volhardend is, brengt hem dat nog heel ver.
We hebben van alles geprobeerd en hem zelfs meer vrijheid gegeven om zelf te kiezen hoe lang en wanneer. Met als resultaat dat hij van 7 tot 17 uur op de Ipad heeft gezeten. Niet heel pedagogisch verantwoord, maar stiekem hoopte ik dat hij een overdosis zou krijgen. Helaas heeft het niet gewerkt en kijkt hij nog vaak terug met: ”weet je nog mam..”
Tot vorige week! Bink kwam thuis met een volgens hem héél goed plan. Omdat zijn plannen meestal over onuitspreekbare uitvindingen gaan, luisterde ik maar half. Tot ik iets hoorde over geen televisie. Een vriendinnetje van Bink ging een week lang geen televisie en Ipad kijken. En als haar dat lukte zou ze € 10,- krijgen. En laat geld nou net de tweede passie van Bink zijn.
Nu, 7 dagen later, zijn we op een punt waarvan ik twijfelde of hij het wel zou gaan halen. Het is hem gelukt!! 
Omdat zijn broer en zus wel gewoon televisie keken, moest Bink van alles bedenken om niet per ongeluk mee te kijken. Elke ochtend heeft Bink de meest bijzondere tekeningen gemaakt en heeft hij veel gelezen. Gisterochtend kwam hij aan mijn bed met een zelfgeschreven liedje die hij direct begon te zingen. Hij probeert heel creatief zijn tijd te besteden en dingen te bedenken om zichzelf af te leiden.
Wat alleen een beetje jammer is, Bink houdt ook erg van praten (gedeelde eerste plaats qua passies) en neemt je heel graag mee in zijn plannen. En laat televisie nou de enige manier zijn om hem zijn mond te laten houden. Dus een elektronicaloze week voor Bink, betekende een ‘geen-moment-voor-jezelf-week’ voor ons. Dus ik ben ook heel trots op ons!
KIT, kit en Kit
“Wat een leuke naam, die hoor je niet vaak!”
Klopt, het is een naam die weinig voorkomt, volgens de website Babybites is de naam Kit in 2009 aan één meisje gegeven, namelijk onze Kit. In de jaren er om heen is Kit ook een paar keer aan meisjes én jongens gegeven.
Het is een Griekse naam die ‘aangewezene en volger van Christus’ betekent. In dit geval heb ik niet zoveel met de betekenis en wij vonden het vooral een stoere naam. Maar als ik er over nadenk vind ik de andere betekenissen van Kit ook heel toepasselijk. Zo wordt kit gebruikt voor verlijming en afdichting. Kit zorgt voor verlijming in ons gezin, ze is de lijm die ons heeft verbonden en bij elkaar houdt. Na de geboorte van Kit zijn we met de hele familie nog hechter geworden en hebben wij zoveel steun en liefde van onze vrienden gekregen. Daar kan alleen maar goede kit voor zorgen.
KIT is ook een afkorting voor Keep In Touch. Ook hier zorgt onze Kit voor. We maken genoeg met haar mee om een boek over te schrijven en hierdoor ben ik met zoveel mensen in aanraking gekomen. En met al deze mensen hebben wij nog veel contact.
Toen Kit was geboren vond ik het heel lastig de naam voor haar te gebruiken. Tijdens mijn zwangerschap had ik een voorstelling gemaakt van de Kit die wij zouden krijgen. Toen het witte meisje met donkere piekhaartjes uit mijn buik was gehaald, twijfelde ik of het wel echt een Kit was.
In de afgelopen 5 jaar ben ik er achter gekomen dat Kit precies het meisje is dat ik voor mij zag tijdens mijn zwangerschap. Een stoer, sportief en blond grietje die samen met haar broers de buurt (oké, het fietspad bij ons achter) onveilig maakt.
Kit brengt voor mij het moeder zijn op een heel ander niveau. Ze leert mij dingen op een bepaalde manier aan te pakken omdat wat bij de jongens werkt, bij haar niet binnenkomt. Dus hierdoor kom ik voor de naam op weer een andere betekenis.
“Wat je nodig hebt aan materiaal en gereedschap voor bepaalde taak.”
Met als taak ‘een ouder zijn’ geeft Kit ons genoeg materiaal om hier creatief in te zijn. Ik vind echt dat zij heeft geholpen ons een betere ouder, maar ook een beter mens te zijn. Maar als ik er over nadenk, hebben alle kinderen dit gedaan. Ieder kind heeft daar met zijn persoonlijkheid voor gezorgd.
“Leven zonder Down, is dat perfect?”
Het is denk ik aan niemand voorbij gegaan dat Down de laatste tijd erg veel in het nieuws is. En dan vooral de discussie over wel of niet aborteren en het langzaam ‘uitsterven’ van Down. Het is een moeilijke discussie en ik wilde er al helemaal geen wijze dingen over zeggen. Een keuze hebben is voor mij belangrijk en iedereen moet dat hebben. Maar het blijft maar in mijn hoofd spoken en ik wil er nu toch wat over zeggen.
Door te zeggen dat de wereld beter is zonder Down zeg je eigenlijk dat de wereld beter is zonder onze Kit en de zoveel duizend andere mensen. Dat het gevecht dat meer dan de helft van de Down-baby’s levert na een hartoperatie voor niets is geweest. Dat alle uren die ouders in ontwikkeling en opvoeding steken, nergens voor nodig is geweest.
De hele discussie geeft me het gevoel dat Down weg zou moeten uit de samenleving. Maar waarom? Geven zij zoveel overlast? Durf je niet meer over straat omdat er weer zo’n groep Downers op de hoek staat? Worden alle goede banen ingepikt door Downies die de baan alleen maar krijgen door hun lieve glimlach?
Het leven is gewoon niet perfect en als de imperfectie dan bestaat uit mensen met Down, dan denk ik dat het leven heel mooi kan zijn. Het verdriet dat wij hebben gehad heeft ons alleen maar heel sterk gemaakt. En wij leren heel veel van de vechtlust en het doorzettingsvermogen van ons mooie meisje met Down. En al heeft ze een verstandelijke beperking en past ze niet in het hokje van de perfecte samenleving, wij moeten er voor zorgen dat ze een mooie plek krijgt.