Broodje eten…. Beker drinken… in stoel zitten..
De laatste weken zie je bij ons door huis smerige briefjes slingeren met deze tekst erop. Althans.. dat is de bedoeling! Ik ben niet zo goed in het laten liggen van papier, post en ander materiaal. Ik leg, tot irritatie van Bart, alles graag op een keurig stapeltje. Maar deze briefjes moeten we laten liggen, zodat Kit hier mee kan spelen en deze kan gebruiken ter bevordering van haar communicatie.
Kit communiceert veel. Door middel van gebaren kan zij alle dieren benoemen, maar ook het kletsen gaat haar super af. Helaas is dit in een Centraal-Oost-Aziätisch dialect en verstaan wij er héél weinig van. Meestal geven wij een antwoord als: “oh ja” en “echt waar?”. En dat is vaak wel genoeg voor Kit om weer verder te kletsen.
Maar het praten met echte woorden laat wat op zich wachten. En dat is juist zo belangrijk als we Kit naar een gewone basisschool willen sturen. Dus onze logopediste stelde Leespraat voor. Ik, gek op cursussen en leerdingen, was meteen voor! De gedachte er achter is dat Kit door te lezen beter leert praten. Dus de tekst herkent zij als een soort symbool en gaat dan de link leggen tussen geschreven tekst en tekst uit haar mond. Het is ook zo bijzonder om te zien dat Kit niet vanzelf de link legt tussen wat zij ziet en het kunnen zeggen/uiten. Als we een boekje lezen wijs ik dieren aan en zeg:”wat is dat”of “waar is de koe”. Pas als ik het dier noem, zal Kit het gebaar er bij doen. Héél af en toe doet zij het nu zelf als ik het aanwijs. Maar dat is een al een proces van maanden!!
Laatst kwam zij naar oma toe om te zeggen dat Dex bij opa was. Dus het gebaar van Dex (gekruiste armen) en opa (een o met je wijsvinger maken om je lippen heen en eindigen met een tikje op je lippen). Achter elkaar en uit zich zelf… Hoe goed is dat!
Dus nu hopen we met Leespraat de communicatie van Kit nog meer te stimuleren. Niet wetende dat ik dus allerlei briefjes door huis moet laten slingeren. En niet beseffend dat Kit alles binnen 3 seconden vies weet te krijgen! Dus het briefje met broodje eten heeft, hoe toepasselijk, een flinke hap eruit en is besmeurd met chocopasta. Verder is alles gekreukeld en ligt het keurig op een stapeltje in de kast. En het briefje slapen gaan ligt keurig opgeborgen in de commode-la in haar slaapkamer.
Morgen??
Tegelijkertijd komt het besef dat Kit niet altijd even goed luistert. Of beter gezegd, totaal niet! Als je zegt dat iets niet mag, kijkt ze je breed lachend aan om daarna zelf met haar vinger heen en weer te gaan. ‘neee, mag niet’… Maar vervolgens doet ze het blij! Niet zo handig dus als ze straks los loopt. Ik zie mijzelf van de zomer al door de Crommenije rennen omdat Kit in de veronderstelling is dat ze zelf van de hoge duikplank kan springen.