Zzzzzzzzzzzzzzzzzz

 

 Ben kapot, doodop, loof, geen zin meer.
Ik wilde graag een normaal gezinnetje, nou dat zijn we hoor…. Zoals iedere ouder in het eerste jaar van een baby zijn we nu officieel de uitputting nabij. Met iedereen die ziek en onderweg is hier in huis ben ik er wel een klein beetje boel klaar mee. Werkt het denk ik ook niet echt mee dat het nog zo lang duurt voor het een beetje lekker weer is.

Paar weken terug zei iemand nog tegen me:”Ben je ook zo klaar met de winter??” En ik: Nee hoor, helemaal niet, energie voor 10!” Echt de dag erna klapte ik helemaal in elkaar. Zo erg dat je er geen visolie (mijn geheimpje, echt topspul!) of Sint Janskruid tegen op kan slikken. Zie er gewoon al zo tegenop om mijzelf aan te kleden, laat staan de kinderen. Het is dat ik graag wil dat mijn kinderen er leuk uit zien, anders had ik ze vanmorgen in hun pyjama naar kinderdagverblijf gebracht… (Ah joh, dinsdag is de nieuwe casual-friday!).

Helpt het ook niet echt als je lekker op de koffie bij je moeder bent en die dan zegt dat je er afschuwelijk uit ziet. Had ik nog wel extra rouge opgedaan!

En vannacht was ook weer een drama met Bink die 30 keer (oké, lichtelijk overdreven, het zal eerder 6 keer zijn) huilend wakker werd. Koortsig, oorpijn, wolven, de hele mikmak. Whuuuuu, ik wil slapen! (dat was ik dan hè). En dan Kit die elke ochtend om 6 uur erachter komt dat haar deken eraf ligt of met haar hoofd half tussen de spijlers van het bedje ligt. Één ding, ze houdt van regelmaat, elke ochtend om 6 uur….

Een troost is dat iedereen het denk ik op het moment heeft. Dat denk ik in ieder geval op te maken uit de witte koppies die je over straat zie schuifelen. Ik ga mijn lichttherapiebakkie maar eens van zolder halen. Dus als je langs de Dudenpark rijdt en je ziet een huis met fel licht: daar woon ik! Even zwaaien, wordt ik vrolijk van.

 

 

Waarom is vroeg naar bed gaan zo moeilijk??

 Elke ochtend, zo tegen een uur of 7.. Bink hoor je roepen en het is zó donker en koud. Dan neem ik mij toch altijd voor, vanavond ga ik écht vroeg naar bed. Maar ja, als je dan ’s avonds om half 9 eindelijk zit en je weet dat er nog een paar kleine dingetjes te doen zijn (ik noem strijken, sporten, een belastingaangifte, dat nieuwe boek van Nicci French, even lekker in bad). Waarom blijf je dan altijd zo kansloos zappend op de bank?? Alsof je pas naar bed mag als je al die dingen hebt gedaan. En dus daarom zo lang mogelijk op de bank blijf zitten, zwaar in de ontkenning dat die dingen gedaan moeten worden…

Oké van de week heb ik eindelijk mijn hele kast en keuken herinricht. Had namelijk nog een halve verhuisdoos staan die ik met geen mogelijkheid tussen mijn spullen kreeg. En gisteravond hebben Bart en ik een deel van de trap geschilderd. Dus het is niet dat ik niet totaal nutteloos ben. Maar dat vroeg naar bed gaan, het lukt gewoon niet. Terwijl ik echt moe genoeg ben, uiteindelijk lig ik er pas tegen 12-en in en doe dan nog een poging boek te lezen. Vervolgens ga ik er elke nacht nog een stuk of wat uit om verdwaalde dekens, spenen en knuffels goed te leggen. Soms stuur ik zelfs een verdwaalde wolf weg,… En met een beetje geluk verschoon ik zo rond 7 uur de eerste poepluier! Kit denkt het goed te kunnen maken met een stralende lach wat haar meestal nog lukt ook. Bink probeert me ondertussen over te halen om Diego te mogen kijken. (“voor een kusje, mama”). En zo tegen 9 uur ’s ochtends hebben we meestal wel iedereen gevoederd en aangekleed en de deur uit. Heeft mij wel 6 bakken koffie gekost om het tempo een beetje op te voeren. Maar dan zijn we er!

Maar volgens mij, als ik gewoon 1 keer in de week rond 10 uur in bed lig, heb ik veel minder koffie nodig. En zie ik er in zijn algemeenheid ook wat gezelliger uit.. Zou het??? Het is nu 21.45, gaat het mij lukken? Bart is 11 uur thuis van basketbal, dus die kan Kit de fles geven. Hebben ze mij totaal niet bij nodig… Tsja… je weet het niet hè. Misschien mis ik wel iets, toch?

 

 

Smakelijk eten

Kit gaat hartstikke lekker thuis. Eerste dagen was ze best mopperig, kan me iets bij voorstellen met alles wat haar is geflikt. Eerst wordt je lekker in badje gedaan en vervolgens wordt je een paar weken later wakker met een snee in je borst en alles zeer. En dan van die rare ouders boven je hangen en maar leuk moeten doen. Maar ze gaat steeds meer drinken, dus dat is ook goed.

Morgen komt de logopediste. Ben zo benieuwd wat die gaat doen… Ben vroeger ook wel eens naar een logopediste gehaald op school. Snapte er niets van, ik brouwde dan wel, maar moest van haar Liesje Leren Lotje Lopen Langs de Lange LindenLaan zeggen. Ik denk dat ze mij wat met Bas verwarde, ik had namelijk kort haar. En Bas had vroeger nogal een dikke L (nee, dames ik bedoel niet die L). Dus wat ze nou met Kit gaat doen?? We zullen zien!!!

Ben vandaag ook wezen solliciteren, spannend! Heb erg zin om weer aan het werk te gaan, naast mijn freelance vormgevingsklussen. Wil weer collega’s om mij heen en een plek hebben waar ik even over thuis kan zeuren. Niet dat er veel te zeuren valt, maar is altijd lekker.. beetje mopperen.

Verder ben ik de hele week al aan het bellen en regelen voor Kit (fysio, logopedie, kinderarts, consultatiebureau, huisarts, cardioloog, RSV-prik mevrouw). Moet nu nog naar de MEE bellen voor een PGB. Zoals je ziet zijn ze in ‘onze nieuwe wereld’ gek op afkortingen. Ondertussen had Bink nog een dubbele oorontsteking, gos. Hoge koorts en héél veel pijn, knul. Maar veel Diego kijken en chocoladekoekjes later knapte hij gelukkig weer op. Van het weekend was hij al weer aardig in vorm.

Kit begint nu ook al een beetje op haar zij te draaien, goed hè! Als moeder schep je natuurlijk altijd graag op over je kind. En ik vind het van Kit alleen maar knapper omdat je weet dat het voor haar allemaal zoveel moeilijker is. Haar ledematen voelen voor haar alsof ze onder water is. Dus ze moet eerst sterker worden en dat kan nu eindelijk aangezien haar hartje in orde is. Ah, nog even en ze maakt het zwembad onveilig van de zomer!!

Weer thuis

Joepie!! Vrijdagmiddag zijn we weer thuis gekomen. Huis was mooi verstuurd en er stond een heel welkomstcomité. Helemaal super, al was Kit wel erg onder de indruk. Zo onder de indruk dat ze met een pruillip het op een brullen zette. En dat was meteen ook zo een beetje het thema van het weekend. Arme kind was behoorlijk verreist en huilerig. Voor ons ook even wennen want huilen?? Doet Kit dat dan?? Hahaha.. In het ziekenhuis kon ze er ook wat van. De artsen en verplegers vonden dat er een flinke kop op zat en dat ze goed van zich liet horen. En gelukkig, zo hoort het ook! Baby’s die nooit huilen, dat klopt niet hè…
Zondagmiddag voelde we Kit eindelijk wat rustiger worden. Trek ik prompt haar maagsonde eruit. Het uiteinde zat tussen de stoel en het kussen, dus werd er met een kracht uitgejekkerd… oepssss… Dus toen kwam Thuiszorg het ding er weer in duwen (ja, echt duwen, … gossie). Dus Kittepetit was weer een uur overstuur en had al haar eten er 2x uitgespuugd.

Verder doet ze het super, is lekker tevreden. Bink heeft het maar druk met ‘r, moet alle knuffels hard voor haar gezicht heen weer schudden. En moet de maxicosi en wipper schudden. Kortom, Bink was van het schudden. Vervolgens had hij het heel druk met Beer (die is nog groter dan hem). Deze moest ook in de maxi-cosi en bij hem achterop de fiets. Want hij moest met ‘baby’ naar de sportschool. Na een tijdje zie je hem dan met een spuit rondlopen, want… Baby moest eten.. Hahahaha, voor hem is het zo normaal dat je met Kit eten geven met een spuit en pomp in de weer gaat.

Ontzettend veel kaartjes gehad, helemaal super!!! Bedankt!!!!

We zijn er bijnaaaa, we zijn er bijnaaaaa

Maar nog niet helemaal, kontje kaal!!
Vandaag heeft de zaalarts ons verteld dat we er bijna zijn, oehhhh. De pacemaker-draadjes zijn er uit getrokken (ieljjj, die liggen op het hart en worden door haar buikje eruit getrokken). En alle medicijnen worden afgebouwd en hun planning is Kit vrijdag naar huis te sturen.
Kit was vandaag alleen erg mopperig en huilerig. Erg vervelend omdat je niet precies weet of ze pijn heeft of niet. Bij een ‘normale’ baby kan je altijd nog naar de wijze woorden van je oma of (schoon)moeder luisteren. Maar nu is het allemaal zo anders aangezien ons grietje een groot litteken over haar borst heeft lopen. En ik heb geen idee hoeveel last ze heeft van haar borstbeen, luchtpijp, hart, enz.
Af en toe huilt ze zo hard en is ze helemaal kletsnat van het zweet. Drinken doet ze trouwens nog voor geen meter (centiliter). Morgen komt er een logopedist om even mee te kijken. Ben benieuwd welke kunstjes we mee krijgen.
Zuster Gnoompje zorgt er goed voor Kit. Kwam vertellen dat ze een broertje heeft die verstandelijk gehandicapt is. Daarom weet ze zo goed met Kit om te gaan. Ik dacht zelf dat er andere redenen waren waarom ze zo op één lijn lag met Kit (wat lichte down-trekjes..). Maar goed, dan zou ze natuurlijk geen verpleegster zijn.
Ook zei ze me dat je het aan het huilen hoorde en aan Kit zag dat ze Down heeft: anders had ze het echt niet geweten. …………..uhhh, oké…. Snap hem niet… Maar goed, heb het maar zo gelaten. Ben op het moment ook totaal niet scherp. Ben ziekies aan het worden en voelde me vandaag superbelabberd. Wil steeds vroeg naar bed, maar gaat niet echt lukken. Doe veel te weinig hier, alleen maar een beetje in het ziekenhuis hangen. Kost ook veel energie, maar op een andere manier.
Ohhh, heb zo een zin om met ze 4-en thuis te zijn!!!