Klotedag gehad vandaag.. Gaat niet goed met Kit, ze loopt veel te spoken volgens het verplegend personeel. Voel me echt zwaar belabberd, zitten er een beetje (boel) doorheen. Klotecomplicaties, had haar borstbeen niet los gelaten dan was het nu goed gegaan en had ze op de gewone afdeling gelegen. Nu ben ik doodsbang en wil ik niet dat mijn telefoon opeens over gaat…..
%^%$*^%^&*^^&&^%%#####
Tsjonge jonge, dachten we het voor vandaag te hebben gehad?… Wordt ik gebeld na het eten door de IC, maar ik moest niet schrikken. Ze waren de laatste paar uur flink met Kit bezig geweest… Ze hadden veel moeite met haar beademen en ze konden er maar niet achter komen wat het was. Oh wacht, laten we bij het begin beginnen:
Operatie geslaagd, Bart en ik naar ziekenhuis: Veel mensen om Kit haar bed, erg druk bezig met beademen. Het lukt niet helemaal, maar uiteindelijk wel. Damn, wat een opluchting! Alles goed.. Wel een kans op infectie doordat er opnieuw geintubeerd had moeten worden voor de operatie, maar dat wachten we af. Wij helemaal blij, ze lag er lief bij, gek he, met al die morfine
Ondertussen ging ik Mieke en Yvet halen die Binkie aan het bezig houden waren. Ik trof ze uiteindelijk aan in een winkel waar snoep en een ballon werden verorberd. Wij naar Kit, maar Bink mocht er natuurlijk niet in. Dus wij weer naar de roltrappen, groot succes. Al werd ik onderhand een beetje misselijk.
Uiteindelijk weer naar huis (Thuis ver van Huis, Ronald MCDonald, het grote huis) en daar eten waar Bink onderhand echt het hele huis op stelten aan het zetten was. Samen met Senna van 4 en Mika van 2,5 was het feest: rennen, voorstellingen en schreeuwen, heerlijk. En toen dus dat telefoontje, je schrikt toch wel ff. Uiteindelijk bleek dat Kit een propje slijm en bloed in haar buis had dus die moest er weer uit en weer een nieuwe erin. En dat was juist waar ze zoveel last van heeft. Verdorie!
Wij weer naar het ziekenhuis, met Roob en Coor die onderhand waren gearriveerd. Bink moest zich weer in de wandelgangen vermaken. Dit gebeurde uiteindelijk in onderbroek, zijn spijkerbroek moest uit. En dan schaatsen over de gang, zagen zagen wiedewagen en hard rennen. Je hoorde hem over de hele afdeling. (nee, geen idee van wie dat jongetje is, belachelijk
) Uiteindelijk zat hij in een kast verstopt voor uitgaande post, lekker rustig!
Kit lag ondertussen stiekem een beetje wakker te worden al was dit nog niet de bedoeling. Je zag haar reageren op haar broer. Maarja, met zijn snijdende hoge stem krijg je zelfs menig coma-patient alert. En ook toen ik tegen haar begon te praten gingen haar oogjes open. Ze houden haar slapende tot morgen en ze willen vanavond al beginnen met de beademing afbouwen. We wachten af.. Ik ga nog uit van een infectie en andere complicaties dus we zitten hier voorlopig nog wel.
Dus jongens, ga naar MCDonalds en gooi wat in die spaarpotjes! Bart en ik hebben schone handdoeken nodig!!!!!!
Zooooo, wachten is voorbij! Kit is van de OK en ligt op de IC. Alles is helemaal goed gegaan en Vladimir de Chirurg is erg tevreden. Nu is het afwachten hoe haar lichaam reageert. Het kan zijn dat ze vanavond al van de beademing wordt gehaald en dus wakker wordt. Maar het kan ook een aantal dagen duren. Dit is afhankelijk van een heel technisch verhaal waarvan ik geen zin meer heb om op te schrijven.
Maar we zijn natuurlijk superblij dat Vladimir de Chirurg het zo goed heeft gedaan!
Kit werd op een gegeven moment al een beetje wakker. Beentjes omhoog en druk heen en weer. Toen hebben ze snel haar slaapmiddel snel verhoogt want wakker worden met intubatie in je keel is geen pretje (zeggen ze…). Ons lieve kleine skatje ligt in een grote-mensen-bed, dus ze verdwijnt bijna…. En zoveel snoeren, lijnen, infusen, katheters, oplaadpunten, niet normaal. Als ze om kon keren raakt ze volledig in de knoop. Iemand is constant met haar bezig en legt ons keurig uit wat er allemaal gebeurt. Maarja, je hoeft mij natuurlijk maar weinig te vertellen met mijn ER, Private Practice en Greys Anatanamonie ervaring.
De anesthesist zag er alleen niet echt de humor van in vanmorgen toen ik zei: “Zo jongens, we kunnen opereren”. Ik bracht Kit namelijk naar de operatiekamer in mijn blauwe pak (Meredith Grey ziet er alleen veel sexy-er in uit, zo gek)
Nou, de Happy Meals in het Ronald MCDonald huis vallen wat tegen.
Zijn vanmorgen aangekomen in Leiden en zijn de hele dag toegesproken door mensen in witte jassen. Veel informatie waarvan de helft langs mij heen is gegaan. Ik zag Bart ook af en toe wat wazig voor zich uit kijken, dus die had hetzelfde denk ik. Ook werd ons gevraagd door een maatschappelijk werker of er voor ons gezongen mocht worden door het ‘Regenboogbosje”…. Patientjes reageerde daar altijd goed op…. Tsja, daar sta je dan, hahaha, vond het ook zo lullig ronduit nee te zeggen tegen die vreemd uitgedoste mevrouwen die met een plant over de gang liepen. Dus ik keek maar naar Bart, liet hem het zeggen. “Ja hoor!” zegt hij vervolgens, “lijkt me leuk”! Zucht, hoe ga ik naar die mensen kijken als ze gaan zingen!! Dus wij nemen plaats, Kit ligt lief om zich heen te kijken. Mevrouw komt met een flinke kamerplant en zet die naast ons neer…….. Ze gaan zitten en beginnen met zingen.. Maar dit klonk zó lievig, en Kit reageerde er inderdaad op. …., hahahahahahaha! En Bart heeft het mij beloofd, hij zou het aan niemand vertellen. Maarja, deze gerimpelde, vreemd geklede mevrouwen met een kamerplant kregen mij stiekem een heeeeeel klein beetje aan het janken. Maar ik moest niet naar ze kijken, want dan was het moment aardig weg.
Dus, vervolgens op naar het MCDonald-huis. Een te gek mooi pand, een stukje van het ziekenhuis. Uit de intercom klonk een lieve oudere meneer die de deur niet openkreeg. Na een paar minuten kwam er gelukkig iemand uit de deur die weg moest. Anders had het nog wel ff geduurd. Een lief mevrouwtje met parels (die zijn blijkbaar helemaal 2010 in Leiden) leidde ons rond. En nu zitten we, op een iets te kort bed voor Bart. Die gaat vannacht op de grond, gok ik.
Morgenochtend om 8.00 uur wordt Kit ‘beneden’ verwacht. Ik hoop dat de verpleging weet waar, want ik ben het al weer vergeten. Vandaag zeg ik nog heel stoer dat ik degene ben die mee gaat tot ze slaapt. We zullen zien…. We hebben ook de chirurg gesproken, Vladimir Kojaksnogwat. Heb hem verteld dat ik veel ER kijk dus wel weet hoe de operatie gedaan wordt. Maar helaas, ik mag niet assisteren. Rond een uur of 10 gaat het allemaal echt gebeuren. Rond de middag horen we hoe het is gegaan. Hoorden wel dat het niet alleen en gaatje tussen haar kamers is, maar ook een klein gaatje tussen de boezems en er wordt nog een vat gesloten die normaal na de geboorte vanzelf al dicht is gegaan. Dit is bij Kit namelijk nog niet gebeurt.
Gelukkig is Kit nog erg jong en vergeet ze alles weer, want ik vind het nogal wat. En maatschappelijk werk van de afdeling maakt er helemaal zo een beladen gebeuren van. Die blijft je zo lang aankijken dat je zo goed als in janken uitbarst.
Nou Bart en ik gaan maar eens kijken of er nog wat ander eten dan een Happy Meal te scoren is.
Nou, dachten we pas weer naar het ziekenhuis te moeten als Kit haar hart-operatie heeft. Wordt het toch eerder… Sinds dinsdag ligt Kit weer eens in het ZMC, ze heeft een sonde. Ze krijgt iets te weinig binnen en bouwt daardoor totaal geen reserves op. En als ze gaan opereren moet er wel wat vet op die billen zitten! Dus een sonde door d’r neus om de andere helft van de fles doorheen te doen. Bart en ik dachten:”Ah lekker! Spuiten de voeding er door en klaar!” Maar nee, dat duurt ongeveer een half uur, je moet de voeding er namelijk zelf doorheen laten lopen. Hahaha.. dachten wij ff makkelijker van af te komen, moet je ook niet denken hè… In plaats van 3 kwartier worstelen om iets naar binnen te krijgen, staan we nu een half uurtje met een spuit voeding omhoog.. ach, het is weer eens wat anders.
Maar er is een datum voor de operatie: 13 januari! De 12e worden we verwacht en dan wordt Kit opgenomen. De dag erna geopereerd… Blijf het erg spannend vinden al weet ik dat ze er van gaat opknappen.
Bedankt voor al jullie lieve reacties!!!!!