Ik weet dat ik het los moet laten en dat Kit er niets aan heeft dat ik het zooo graag wil. Maar toch lukt het mij niet. Ik wil zoooo graag dat ze kan kruipen!!!!! Ik denk al maanden dat het er aan zit te komen, en nog steeds denk ik af en toe: Jaaa.. Maar nee… Kit leunt nu af en toe op handen en knieën en schommelt wat van voor naar achter. Ook al een behoorlijke stap! Maar na een seconde of 10 gaat ze weer lief op haar buik verder spelen. Ik ben zelfs zo geobserdeerd dat ik Bink heb gevraagd het haar voor te doen. Maar dan kijkt ze heel lief naar hem, maar de boodschap komt totaal niet binnen, hahaha! Het kan haar ook niets schelen volgens mij. Alhoewel, af en toe wordt ze wat driftig en hoor je een wroahhh-schreeuw. Maar dus niet driftig genoeg om er echt daadwerkelijk wat aan te doen.
Zucht…. Ben af en toe bang dat haar hele ontwikkeling véél te langzaam gaat (wat?… oh goh, is dat down?? Oww). En bang dat ik veel te weinig met haar bezig ben. Heb de hele map Kleine Stapjes voor me liggen en ik vind het fantastisch om de lijsten in te vullen met wat ze kan. Maar zodra ik bij de Stapjes kom die ze niet echt kan, ben ik geneigd om stiekem toch een plusje in te vullen. Want dat heeft ze heus wel eens een beetje gedaan. En dan ben ik eindelijk eerlijk en dan ga ik naar de oefeningen kijken om de dingen te stimuleren die ze nog niet kan: Nou, dan haak ik ook weer af. Je kan me net zo goed de weg naar ‘weetikveelwat’ uitleggen, het komt niet bij me aan. Een beetje hetzelfde idee als bij Kit wanneer Bink gaat laten zien hoe je moet kruipen. Een zeer glazige blik in onze ogen…
Maar:… Ze stopt wel zelf een bal in d’r rollator!! Ze heeft zo een loopkarretje gehad waar je vormpjes en balletjes in kan doen. En prompt stopt Kit de bal in het juiste vakje. En dit niet één keer per ongeluk, maar de hele tijd!! Ik vind het knap!! Dat vind ik wel grappig, haar fijne motoriek en het sociale is altijd goed geweest. Het is meer haar grove motoriek die er niet helemaal lekker uit komt. Lijkt ze toch misschien meer op een Vogelpoel dan we dachten .
Maar soms zou ik wel in dat koppie willen kijken.. En willen horen of we het wel allemaal goed voor d’r doen. En of ze af en toe gek van haar broers geklets wordt of dat haar dat juist helpt. Al kan ze er zelf geen speld tussen krijgen, ik zelfs niet.
Van de week stonden we in de keuken en ik hoorde Bink zeggen: “met je ijzeren voetjes!!!”. Dus ik ff gluren… zit hij dus bovenop Kit (wel op z’n knieën naast haar hoor, dus hij leunde niet volledig (toch??) op d’r). En zij lag helemaal dubbel!! Kit was dus paard . Het bleek dat hij haar ook al een aantal keer had omgegooid, en Kit maar lachen!! Ze is in ieder geval geen teer poppetje. Maar ja, dat wisten we natuurlijk al na d’r hartoperatie!