Oh oh, wat is het toch heftig allemaal. Je denkt het allemaal op een rijtje te hebben, maar dan toch…
Vandaag met Kit naar het ziekenhuis en daarna direct door naar het consultatiebureau. Kit moest een echo van haar heupen omdat ze in stuit heeft gelegen in mijn buik. Dan kan het nog wel voorkomen dat kindjes iets aan hun heupen hebben. Als dat zo is dan moeten ze een spreidbroekje, maar gelukkig, dat hoeft Kit niet!
Daarna moest ze een longfoto, nou dat is een avontuur hoor. Heb ik de vorige keer ook beschreven.. Mijn moeder was nu mee en die had het ook even moeilijk, zo krap en rottig zat ze in die buis. Maar de wachtkamer was erg onder de indruk van d’r longcapaciteit, hahaha! Die hebben haar horen brullen. Kit dan hè, niet mijn moeder.
Maar goed, toen doorracen naar het consultatiebureau, Kit zou haar eerste vaccinatieprikken krijgen. Dan sta je daar tussen alle moeders en dan valt het verschil toch echt wel op. Loopt daar iedereen met een dikke blozende baby, Kit is een klein meisje en wat witjes van een niet wegggaande verkoudheid. En dan komt het toch wel weer met een klap aan, Kit is niet helemaal gezond….
Daar komt nog bij dat de wijkverpleegkundige niet helemaal tevreden was over haar groei. Maar ja, dat wist ik eigenlijk ook wel aangezien ik van het weekend bij de Huisartsenpost en kinderafdeling had gebivakkeerd, Kit wilde niet echt eten… Maar om het op zo een bureau nog eens te horen. En dan wordt de huisarts er bij geroepen die er heel bedenkelijk bij gaat kijken. Best lastig!
En dan gaat ze vragen stellen: Hoe gaat het? En dan vertel je: ja best druk, zo een nieuwe baby, met down, en dan ook nog een nieuw huis, met veel klussen. En ja, werken, ik ben al begonnen als freelancer, en mijn verlof loopt pas over een paar weekjes af. Maar ja, ik ben ook nog op zoek naar een nieuwe baan. Nee hoor, gaat allemaal prima! En dan kijkt zo een mevrouw je vol medelijden aan: “Best zwaar allemaal, als ik het zo hoor…” Nee hoor, ik ben gewoon al een tijdje in ontkenning en dat gaat mij prima af!!! Hahahahaha….
Nee hoor, serieus, dankzij mijn familie en vrienden kan ik het super aan. Neemt niet weg dat je af en toe even met je neus op de feiten wordt gedrukt. En dat je dan stiekem wel eens beetje jaloers ben op die moeders op consultatiebureau. Maar goed, die hebben het ook allemaal zwaar en zijn ook wel eens verdrietig en wie weet wat die allemaal hebben. Maar die hebben geen Kit, en Kit rules!!
Nog 2 weekjes en dan krijgen we de echo van haar hart, hopen dat die goed is, dan hoeft er geen zware operatie te komen.
En… nog ff en dan verhuizen naar ons nieuwe huis. Wel nog even inpakken, pffffff! Maar ons huis wordt wel erg mooi, dankzij Bart en iedereen die helpt!!