My hands are tied

Kit begint al lekker te stappen! Aan één hand loopt ze, pootjes wijd, door de hele kamer. Trots kijkend af en toe zwaaien: super!20120519-152235.jpg Tegelijkertijd komt het besef dat Kit niet altijd even goed luistert. Of beter gezegd, totaal niet! Als je zegt dat iets niet mag, kijkt ze je breed lachend aan om daarna zelf met haar vinger heen en weer te gaan. ‘neee, mag niet’… Maar vervolgens doet ze het blij! Niet zo handig dus als ze straks los loopt. Ik zie mijzelf van de zomer al door de Crommenije rennen omdat Kit in de veronderstelling is dat ze zelf van de hoge duikplank kan springen.

Ik vraag mij af of ze gewoon een geheel eigen wil heeft of dat ze ons echt niet begrijpt. Ik ben ook minder doortastend dan dat ik altijd bij Bink was. Omdat ik soms denk: ‘ach, komt toch niet aan!’ Maar daar vergis ik me toch behoorlijk! Deze griet heeft het allemaal dondersgoed door.. Ze lacht mij dus gewoon midden in mijn gezicht uit. Hmmm, tijd voor wat ouderlijke consequentie, vuist op tafel, rug recht! ………… En pas er op, anders ga je onder de box 😉

 

 

 

Kleine zus, grote zus

Zo, dat is al weer veel te lang geleden! Terwijl er ondertussen echt veel verandert is.. Kit is sinds 2 weken grote zus! Op vrijdag de 13e januari is haar broertje Dex kerngezond op de wereld gekomen. Beetje gekke gewaarwording voor ons. Huh… Waarom komt er geen kinderarts naar ons kind kijken. En waarom heeft het verplegend personeel geen bedrukt gezicht terwijl ik gehecht wordt of op de intensive care lig (dacht bij Kit dat ik op de uitslaapkamer lag, maar dit bleek later de intensive care te zijn). En Bink is ook niet geheel zonder kleerscheuren op de wereld gekomen/getrokken. Met een Apgar-score van 2 kan je niet spreken van een lekkere start.

Maar goed, onze lieve, serieuze Dex is zonder problemen geboren. Wat voor ons natuurlijk voor veel opluchting heeft gezorgd. Neemt niet weg dat ik mij nog af en toe zorgen maak. Heb nu al een paar keer gehad dat hij zijn fles niet helemaal opdrinkt en dan schiet er door mijn hoofd: “hij zal het toch niet aan zijn hart hebben hè..” Maar dat is natuurlijk grote flauwekul, maar denk dat ik een licht klein ‘traumaatje’ heb qua gezondheid en verassingen van baby’s.

Voordat Dex geboren was dachten we natuurlijk veel na over hoe Kit zou reageren op haar nieuwe broer. Met Bink is zij altijd erg lief (op wat kattige uithalen na, maar Bink kan behoorlijk in your face zijn, dus die snappen wel!). Maar zo een klein bewegend poppetje kan natuurlijk veel jaloezie opwekken. En dan vooral als deze bij haar grote held, PAPA, ligt. Maar tot nu toe is Kit vooral erg geïnteresseerd en superlief tegen Dex. Al meerdere keren staat ze bezorgd bij de box toe te kijken als Dex uit volle borst aan het huilen is. En als iemand van ons hem op schoot heeft komt ze vaak een kusje geven en is ze goed aan het bekijken wat er allemaal gaande is. Om vervolgens weer lekker verder te spelen…. Dat hadden we dus nooit gedacht! Maar goed, wat niet is kan nog komen, we wachten het rustig af.

Verder doet Kit het prima, ze is in de laatste weken gegroeid tot een peuter met veel verhalen. Er is nog weinig van te verstaan maar haar intonatie doet de indruk wekken dat het een heel interessant verhaal is. Verder loopt ze nu ‘aan 1 hand’ maar liever aan 2. Ook lukt het haar nu om midden in de kamer zelf omhoog te komen en een aantal seconden te blijven staan. Helemaal trots als ze daarna op haar billen valt, … We hebben onze hoop gevestigd op de zomer dat ze dan lekker mee kan lopen met de kinderen van het kinderdagverblijf. Ze zit sinds november in de groep met kindjes van 2 tot 4 jaar en slaapt daar zelfs al in een gewoon bed ipv een ledikant. Ook begrijpt ze ons hartstikke goed en voert zelfs kleine opdrachtjes uit. Erg handig als er iets weg gegooid moet worden, haha! Al vind je af en toe dan natuurlijk het verkeerde in de prullenbak.

Ik ga mijn blogs weer wat vaker oppakken! Wel gaat deze waarschijnlijk verhuizen omdat ik zelf niet meer actief op Hyves ben, maar dit laat ik jullie op tijd weten!!

En hoe toevallig is het trouwens dat Dex is geboren op de dag (13 januari) dat Kit 2 jaar geleden is geopereerd aan haar hart ……

 

 

Step by step!

Vorige week was de fysio er weer voor Kit. Zo eens in de 2 weken komt die gezellig over de vloer en kijkt die hoe de ontwikkeling van Kit gaat. En dat gaat helemaal prima al is Kit geen supersnelle downie. Ze is scherp en bijdehant, maar qua motoriek vindt ze het allemaal wel prima. Zo ook de op één na laatste keer dat de fysio er was. Kit werd ergens tegen aan gezet maar het hele staan interesseerde haar niet zoveel. Was liever bezig met haar kassaatje om de munten alle kanten op te gooien.
En als je haar wilde laten stappen, deed ze allebei haar benen recht naar voren en liet zich lekker verder sjouwen .

Tot we op vakantie gingen.. Kit trok zich op tot staan en was helemaal los, wist zich zelfs aan mijn rug omhoog te trekken en had erge behoefte om zichzelf voor te bewegen. Zo ook in de dierentuin. Waarom in de kinderwagen zitten als je je zelf ook schuivend op je kont kant voortbewegen.. Kost was leggings en broeken, maar je bent wel lekker ‘zelfstandig’.
En toen we weer thuis waren kwam het dus voor dat Kit opeens op onze “salontafel” zat terwijl we even niet opletten. HEERLIJK!! We hebben een handenbindertje

Nu was vorige week de fysio er en die was helemaal verbaasd over de ontwikkeling van Kit die ze heeft doorgemaakt. Ze kruipt alle kanten op, zit op haar knieën bij de tafel en wil overal op klimmen.

Dus we gingen oefenen voor het lopen. Kit kreeg een andere loopkar voor zich. Trok zich zelf omhoog en stond daar met trillende pootjes achter. Het kostte haar zoveel krachtinspanning! Maar ze had er erg veel lol in en wist nog gekke koppen naar ons te trekken ook. En toen gingen we proberen dat ze wat stapjes zou gaan doen. Dus de kar iets vooruit.. Kit trillend en natuurlijk naar voren leunend. In haar koppie wordt toch wat minder snel de link gelegd dat ze hier zelf wat aan kan doen. Maar uiteindelijk, na veel aanmoediging kwam er een piepklein stapje, én nog één!!! JOEHOE!! Ik zat met tranen in mijn ogen, wat goed!!!! Het begin is er…. Ik hoop toch zo dat ze met een paar maanden wat meer stapjes kan doen. Wat zou het lekker voor haar zijn als ze haar wereldje wat beter kan verkennen. En het lijkt me zo een lief gezicht om dat kleine lijffie van d’r rond te zien stappen!

Dus we gaan oefenen, keihard….

 

 

Kit “Big Sistah”

Kit wordt grote zus!! Samen met Bink kan zij ongeveer vanaf half januari de baas spelen over een nieuw broertje. Alhoewel, Bink en Kit kennende zullen ze vooral erg lief zijn en willen stoeien. Dus daar moeten we in het begin even wat op bedenken .

Ik ben nu 14 weken zwanger en heb de vlokkentest achter de rug. Deze wees uit dat er geen chromosomale afwijkingen zijn. Daarnaast zag de combinatietest er ook goed uit. Dat deze bij Kit er ook helemaal goed uit zag vergeten we gewoon ff. Al het goede nieuws is welkom!!! Blijf het erg spannend vinden allemaal. Zo een bevalling neemt natuurlijk ook behoorlijk wat zorgen met zich mee. Helaas kon de gynaecoloog niet op mijn voorstel in gaan: begin december onder narcose en maak me maar 2 weken na de bevalling wakker.. Dus moet ook deze weer bewust mee maken .

Kit heeft weer een stapje in haar ontwikkeling gemaakt. Sinds gister komt ze vooruit op haar loopautootje!!! Joepie! Heeft een maand of 4 oefening nodig gehad. Maar ze heeft het door en gaat heel netjes een recht parcour door huis (sturen is nog iets te lastig). Vooruit en achteruit… En het allerbelangrijkste: ze heeft er erg veel lol in!!

 

 

De benen nemen…

Ik kan mij niet voorstellen dat Kit oooooit gaat lopen… Als ik die kleine pootjes zie en hoe die dan met moeite dat lekkere lijffie van haar omhoog houden. Nee, dan zie ik het niet voor me hoe zij tussen nu en een jaar (we nemen het ruim, alhoewel, snel is ze niet ) zou gaan lopen.

Toen Kit nog niet kroop was ik echt volledig gefocused op dat ze zich zou gaan voortbewegen. Heb zelfs eten net buiten haar bereik gelegd (op aanraden van mijn fysio hoor!!!). Maar nu met lopen heb ik een beetje de handdoek in de ring gegooid. Het komt wel! Hoe meer ik het wil hoe minder er gebeurd… En als ik naar de gemiddelde kijk hebben we ook nog alle tijd!

Staat los: 1-3 jaar (zonder Down ligt dat tussen de 9 en 16 maanden)
Loopt los: 1-4 jaar (zonder Down ligt dat tussen de 9 en 17 maanden)

En als ik dan zo een kleine dreumes langs zie lopen met de armpjes hoog, dikke buik vooruit, zie ik Kit dat niet zo snel doen. Maar toch moet ik er een keer aan geloven dat ook wij weer achter een dreumes/peuter/kleuter (afhankelijk van Kit haar ‘snelheid’) gaan aanrennen omdat die met verjaardagen alles van tafel pakt of omgooit. Met Kit hebben we het lekker ‘rustig’. Je zet haar op de grond en ze gaat heerlijk spelen. Als het druk is blijft ze goed op haar plek. En al gaat ze kruipen, ruim voordat er zich een gevaarlijke situatie voordoet kan één van ons al bij d’r zijn.

En het ‘makkelijke’ is, we hoeven ook niet bang te zijn dat Kit opeens los gaat staan en de eerste stapjes doet en wij dit niet gaan zien… Dit vereist zo een voorbereiding en begeleiding van ons, dat gebeurt niet “voordat je het weet”. (dit hoor je natuurlijk over kinderen, daarom moet je als ouder op tijd het bedje omlaag doen, traphekjes plaatsen, gevaarlijke dingen hoog zetten). Nee, wij zijn dagelijks bezig met Kit zichzelf laten optrekken, haar benen zelf goed laten zetten, blijven staan. En jammer genoeg zitten we al een aantal maanden in de fase dat ze zelf blijft staan tegen de bank. Maar meer ook niet.. Als haar benen weg glijden, laat ze dit heel relaxed gebeuren. En het optrekken, doet ze heel veel moeite voor, met erg lief gelach tussendoor, maar verder lukt dat niet echt….

En toch kan ik stiekem niet wachten.. Kit aan mijn hand, waggelend over de straat. Om in het gemiddelde te blijven hebben we nog max 2½ jaar… Moet lukken toch!!