Nou, de Happy Meals in het Ronald MCDonald huis vallen wat tegen.
Zijn vanmorgen aangekomen in Leiden en zijn de hele dag toegesproken door mensen in witte jassen. Veel informatie waarvan de helft langs mij heen is gegaan. Ik zag Bart ook af en toe wat wazig voor zich uit kijken, dus die had hetzelfde denk ik. Ook werd ons gevraagd door een maatschappelijk werker of er voor ons gezongen mocht worden door het ‘Regenboogbosje”…. Patientjes reageerde daar altijd goed op…. Tsja, daar sta je dan, hahaha, vond het ook zo lullig ronduit nee te zeggen tegen die vreemd uitgedoste mevrouwen die met een plant over de gang liepen. Dus ik keek maar naar Bart, liet hem het zeggen. “Ja hoor!” zegt hij vervolgens, “lijkt me leuk”! Zucht, hoe ga ik naar die mensen kijken als ze gaan zingen!! Dus wij nemen plaats, Kit ligt lief om zich heen te kijken. Mevrouw komt met een flinke kamerplant en zet die naast ons neer…….. Ze gaan zitten en beginnen met zingen.. Maar dit klonk zó lievig, en Kit reageerde er inderdaad op. …., hahahahahahaha! En Bart heeft het mij beloofd, hij zou het aan niemand vertellen. Maarja, deze gerimpelde, vreemd geklede mevrouwen met een kamerplant kregen mij stiekem een heeeeeel klein beetje aan het janken. Maar ik moest niet naar ze kijken, want dan was het moment aardig weg.
Dus, vervolgens op naar het MCDonald-huis. Een te gek mooi pand, een stukje van het ziekenhuis. Uit de intercom klonk een lieve oudere meneer die de deur niet openkreeg. Na een paar minuten kwam er gelukkig iemand uit de deur die weg moest. Anders had het nog wel ff geduurd. Een lief mevrouwtje met parels (die zijn blijkbaar helemaal 2010 in Leiden) leidde ons rond. En nu zitten we, op een iets te kort bed voor Bart. Die gaat vannacht op de grond, gok ik.
Morgenochtend om 8.00 uur wordt Kit ‘beneden’ verwacht. Ik hoop dat de verpleging weet waar, want ik ben het al weer vergeten. Vandaag zeg ik nog heel stoer dat ik degene ben die mee gaat tot ze slaapt. We zullen zien…. We hebben ook de chirurg gesproken, Vladimir Kojaksnogwat. Heb hem verteld dat ik veel ER kijk dus wel weet hoe de operatie gedaan wordt. Maar helaas, ik mag niet assisteren. Rond een uur of 10 gaat het allemaal echt gebeuren. Rond de middag horen we hoe het is gegaan. Hoorden wel dat het niet alleen en gaatje tussen haar kamers is, maar ook een klein gaatje tussen de boezems en er wordt nog een vat gesloten die normaal na de geboorte vanzelf al dicht is gegaan. Dit is bij Kit namelijk nog niet gebeurt.
Gelukkig is Kit nog erg jong en vergeet ze alles weer, want ik vind het nogal wat. En maatschappelijk werk van de afdeling maakt er helemaal zo een beladen gebeuren van. Die blijft je zo lang aankijken dat je zo goed als in janken uitbarst.
Nou Bart en ik gaan maar eens kijken of er nog wat ander eten dan een Happy Meal te scoren is.