Sssjjjttt….

“Sssjjjttt… Opa Ceessie is dood!”

We zitten in de aula van het crematorium en de rest van de mensen komen binnen. Wij zitten vooraan met alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van mijn Opa Cees. Kit heeft net gehoord dat ze een beetje stil moet zijn, dus dit wordt naar iedereen geroepen. Zodra ik iets tegen Bart naast me zeg, komt Kit erover heen met haar ssjjt.

Opa Cees is Kit haar overgrootvader en ze vond het altijd erg gezellig als we daar op de koffie waren. Je zag opa Cees helemaal opfleuren als zijn achterkleinkinderen er waren. Naast gekke grapjes maken, mochten ze ook altijd even met de knoppen van zijn sta-op-fauteuil spelen. Nou ja, dit mocht vooral van Oma Cootje. Met als gevolg dat Opa vaak helemaal horizontaal lag met zijn benen in de lucht. Kinderen vonden het fantastisch, ik bleef het altijd wat spannend vinden en was bang dat ik Opa aan de andere kant van de stoel van de grond zou moeten rapen.

Het is lastig te bevatten voor Kit wat er nou precies is gebeurd, maar tijdens de dienst heeft ze maar één missie – de sfeer een beetje luchtig houden. Na de eerste toespraak begint Kit enthousiast te klappen. De volgende toespraken krijgen een duim omhoog en een “topper!”. Daarnaast heeft Kit het heel druk met de zakdoek om mijn tranen weg te halen. Als er muziek aan gaat, worden de armen in de lucht gegooid en mee geklapt met de muziek.

Als op het eind iedereen naar de kist loopt om afscheid te nemen, zit Kit klaar met haar hand omhoog om de mensen een high-five te geven. Licht beledigd dat niet iedereen hier aan mee doet.

Ondanks we verdrietig zijn dat opa Cees is overleden, zorgt Kit voor een glimlach op ons gezicht. En later horen we dat dit bij veel meer mensen is gebeurd. Een crematie is een lastig iets en heeft vanzelfsprekend een beladen sfeer. En als zo een klein grietje er voor kan zorgen dat mensen zich wat meer op hun gemak voelen, zou opa Cees trots op haar geweest zijn.

En om met Kit haar woorden te spreken “Doeg opa Ceessie!!!”