Nou, zo happy is onze Happy Meal niet….

Nou, de Happy Meals in het Ronald MCDonald huis vallen wat tegen.
Zijn vanmorgen aangekomen in Leiden en zijn de hele dag toegesproken door mensen in witte jassen. Veel informatie waarvan de helft langs mij heen is gegaan. Ik zag Bart ook af en toe wat wazig voor zich uit kijken, dus die had hetzelfde denk ik. Ook werd ons gevraagd door een maatschappelijk werker of er voor ons gezongen mocht worden door het ‘Regenboogbosje”…. Patientjes reageerde daar altijd goed op…. Tsja, daar sta je dan, hahaha, vond het ook zo lullig ronduit nee te zeggen tegen die vreemd uitgedoste mevrouwen die met een plant over de gang liepen. Dus ik keek maar naar Bart, liet hem het zeggen. “Ja hoor!” zegt hij vervolgens, “lijkt me leuk”! Zucht, hoe ga ik naar die mensen kijken als ze gaan zingen!! Dus wij nemen plaats, Kit ligt lief om zich heen te kijken. Mevrouw komt met een flinke kamerplant en zet die naast ons neer…….. Ze gaan zitten en beginnen met zingen.. Maar dit klonk zó lievig, en Kit reageerde er inderdaad op. …., hahahahahahaha! En Bart heeft het mij beloofd, hij zou het aan niemand vertellen. Maarja, deze gerimpelde, vreemd geklede mevrouwen met een kamerplant kregen mij stiekem een heeeeeel klein beetje aan het janken. Maar ik moest niet naar ze kijken, want dan was het moment aardig weg.

Dus, vervolgens op naar het MCDonald-huis. Een te gek mooi pand, een stukje van het ziekenhuis. Uit de intercom klonk een lieve oudere meneer die de deur niet openkreeg. Na een paar minuten kwam er gelukkig iemand uit de deur die weg moest. Anders had het nog wel ff geduurd. Een lief mevrouwtje met parels (die zijn blijkbaar helemaal 2010 in Leiden) leidde ons rond. En nu zitten we, op een iets te kort bed voor Bart. Die gaat vannacht op de grond, gok ik.

Morgenochtend om 8.00 uur wordt Kit ‘beneden’ verwacht. Ik hoop dat de verpleging weet waar, want ik ben het al weer vergeten. Vandaag zeg ik nog heel stoer dat ik degene ben die mee gaat tot ze slaapt. We zullen zien…. We hebben ook de chirurg gesproken, Vladimir Kojaksnogwat. Heb hem verteld dat ik veel ER kijk dus wel weet hoe de operatie gedaan wordt. Maar helaas, ik mag niet assisteren. Rond een uur of 10 gaat het allemaal echt gebeuren. Rond de middag horen we hoe het is gegaan. Hoorden wel dat het niet alleen en gaatje tussen haar kamers is, maar ook een klein gaatje tussen de boezems en er wordt nog een vat gesloten die normaal na de geboorte vanzelf al dicht is gegaan. Dit is bij Kit namelijk nog niet gebeurt.

Gelukkig is Kit nog erg jong en vergeet ze alles weer, want ik vind het nogal wat. En maatschappelijk werk van de afdeling maakt er helemaal zo een beladen gebeuren van. Die blijft je zo lang aankijken dat je zo goed als in janken uitbarst.

Nou Bart en ik gaan maar eens kijken of er nog wat ander eten dan een Happy Meal te scoren is.

 
 

 

Ah wat sonde!

 Nou, dachten we pas weer naar het ziekenhuis te moeten als Kit haar hart-operatie heeft. Wordt het toch eerder… Sinds dinsdag ligt Kit weer eens in het ZMC, ze heeft een sonde. Ze krijgt iets te weinig binnen en bouwt daardoor totaal geen reserves op. En als ze gaan opereren moet er wel wat vet op die billen zitten! Dus een sonde door d’r neus om de andere helft van de fles doorheen te doen. Bart en ik dachten:”Ah lekker! Spuiten de voeding er door en klaar!” Maar nee, dat duurt ongeveer een half uur, je moet de voeding er namelijk zelf doorheen laten lopen. Hahaha.. dachten wij ff makkelijker van af te komen, moet je ook niet denken hè… In plaats van 3 kwartier worstelen om iets naar binnen te krijgen, staan we nu een half uurtje met een spuit voeding omhoog.. ach, het is weer eens wat anders.

Maar er is een datum voor de operatie: 13 januari! De 12e worden we verwacht en dan wordt Kit opgenomen. De dag erna geopereerd… Blijf het erg spannend vinden al weet ik dat ze er van gaat opknappen.

Bedankt voor al jullie lieve reacties!!!!!

 

 

Nieuwe ronde!!

 

Zooo, met de kerst verhuist naar ons nieuwe huis in het altijd zó gezellige Saendelft. Bart heeft de laatste weken keihard gewerkt, met de hulp van anderen. En het is ons gelukt om binnen de feestdagen alles klaar te krijgen zodat we er met Bink en Kit konden slapen. En gelukkig voelde iedereen zich meteen thuis en hebben we bijna elke dag in het nieuwe bad gelegen! Heerlijk als je denkt even lekker bij te komen en Bink staat naast je ze kleren uit te trekken: “Ikke ook bij jou!!”. Lekker ontspannen om dan als brug/boot te fungeren in bad, hahaha!

De maandag na kerst konden we direct naar de cardioloog voor Kit. En waar ik al bang voor was (en ook weer hoopte, heel dubbel): Kit moet geopereerd worden aan haar VSD (gaatje tussen de kamers van haar hart). En snel, binnen 2 weken worden we opgeroepen om in Leiden te worden geopereerd. Bart en ik mogen daar in een Ronald McDonald huis slapen. Joepie, elke avond Happy Meal (sorry Bart, blijf het zelf erg grappig vinden)!
Dus ik ben blij dat we het verhuizen achter de rug hebben want nu kunnen we vanuit ons nieuwe paleisje knallen. Maar het is ook weer even schrikken. Je weet het en toch wordt het dan helemaal echt. Een open-hart operatie voor mijn mooie kleine meisje. Haar hart en longen worden stilgelegd, ze moet een week op de intensive care, kans op complicaties zoals een pacemaker, onrustige tijden voor Bink, ……. Maar met uitzicht op een grietje die niet bij 20ml fles al ligt te hijgen, stevigere billen door meer uithoudingsvermogen voor eten, een meer wakker kindje, … Allemaal voordelen!!

Dus… Of deze week of volgende week wordt Kit geopereerd. Afhankelijk van hoe ze het doet blijft ze na een week daar of wordt ze overgeplaatst naar het AMC. Zijn weer even spannende tijden.

 

 

Achtbaan

Oh oh, wat is het toch heftig allemaal. Je denkt het allemaal op een rijtje te hebben, maar dan toch…
Vandaag met Kit naar het ziekenhuis en daarna direct door naar het consultatiebureau. Kit moest een echo van haar heupen omdat ze in stuit heeft gelegen in mijn buik. Dan kan het nog wel voorkomen dat kindjes iets aan hun heupen hebben. Als dat zo is dan moeten ze een spreidbroekje, maar gelukkig, dat hoeft Kit niet!

Daarna moest ze een longfoto, nou dat is een avontuur hoor. Heb ik de vorige keer ook beschreven.. Mijn moeder was nu mee en die had het ook even moeilijk, zo krap en rottig zat ze in die buis. Maar de wachtkamer was erg onder de indruk van d’r longcapaciteit, hahaha! Die hebben haar horen brullen. Kit dan hè, niet mijn moeder.

Maar goed, toen doorracen naar het consultatiebureau, Kit zou haar eerste vaccinatieprikken krijgen. Dan sta je daar tussen alle moeders en dan valt het verschil toch echt wel op. Loopt daar iedereen met een dikke blozende baby, Kit is een klein meisje en wat witjes van een niet wegggaande verkoudheid. En dan komt het toch wel weer met een klap aan, Kit is niet helemaal gezond….

Daar komt nog bij dat de wijkverpleegkundige niet helemaal tevreden was over haar groei. Maar ja, dat wist ik eigenlijk ook wel aangezien ik van het weekend bij de Huisartsenpost en kinderafdeling had gebivakkeerd, Kit wilde niet echt eten… Maar om het op zo een bureau nog eens te horen. En dan wordt de huisarts er bij geroepen die er heel bedenkelijk bij gaat kijken. Best lastig!

En dan gaat ze vragen stellen: Hoe gaat het? En dan vertel je: ja best druk, zo een nieuwe baby, met down, en dan ook nog een nieuw huis, met veel klussen. En ja, werken, ik ben al begonnen als freelancer, en mijn verlof loopt pas over een paar weekjes af. Maar ja, ik ben ook nog op zoek naar een nieuwe baan. Nee hoor, gaat allemaal prima! En dan kijkt zo een mevrouw je vol medelijden aan: “Best zwaar allemaal, als ik het zo hoor…” Nee hoor, ik ben gewoon al een tijdje in ontkenning en dat gaat mij prima af!!! Hahahahaha….
Nee hoor, serieus, dankzij mijn familie en vrienden kan ik het super aan. Neemt niet weg dat je af en toe even met je neus op de feiten wordt gedrukt. En dat je dan stiekem wel eens beetje jaloers ben op die moeders op consultatiebureau. Maar goed, die hebben het ook allemaal zwaar en zijn ook wel eens verdrietig en wie weet wat die allemaal hebben. Maar die hebben geen Kit, en Kit rules!!

Nog 2 weekjes en dan krijgen we de echo van haar hart, hopen dat die goed is, dan hoeft er geen zware operatie te komen.

En… nog ff en dan verhuizen naar ons nieuwe huis. Wel nog even inpakken, pffffff! Maar ons huis wordt wel erg mooi, dankzij Bart en iedereen die helpt!!

 

 

In het ziekenhuis

Vorige week heeft Kit een paar daagjes in het ziekenhuis gelegen. Woensdag ging ze er in en zaterdag kwam ze er eindelijk uit. Elke avond zei ik: morgen komt ze weer thuis. Maarja, uiteindelijk werd het toch zaterdag.

Ik ging woensdag even met Kit langs de kinderarts omdat ze al een aantal keer heel heftig had overgegeven en dat het klonk alsof het in haar longen zat. Nu vond de kinderarts haar ook erg vol klinken dus er werden foto’s genomen van haar longen. Nou dat is een avontuur op zich! Er was een soort plastic buis die door midden was. Daar moest Kit in liggen, lag heel krap. Haar handjes werden omhoog vastgebonden. Vervolgens moest ik haar zo verticaal aan een handvat omhoog houden. Brullen! Maar ze stond er wel goed op, hahaha! Van de foto bleek dat haar longen er niet helemaal goed uit zagen, waarschijnlijk een infectie.
Dus ze wilden haar even een dagje en een nachtje observeren.

Omdat haar zuurstofopname niet heel goed was en zij snel ademt hebben ze haar toch wat langer gehouden. Maar op zaterdagochtend was de kinderarts erg tevreden over Kit. En mocht ik haar meenemen. Dus daar was ik wel erg blij mee na 4(3,5) dagen in het ziekenhuis te hebben gezeten.